You be ma lover
[Yugyeom&Mark]
By markry
ได้แรงบันดาลใจมาจากเพลง Wow - SISTAR
>> https://youtu.be/kQPCAJdhnIE <<
MARK PART ❤
ผมชื่อมาร์ค เป็นคนไต้หวันแต่สัญชาติอเมริกา ผมย้ายมาอยู่เกาหลีเพราะผมชอบชีวิตที่นี่มากกว่าที่บ้านเกิด ตอนมัธยมผมเคยได้ทุนมาแลกเปลี่ยนที่นี่ พอเรียนจบก็เลยมาหางานทำและใช้ชีวิตอยู่ที่นี่
ชีวิตแต่ละวันของผมก็เรียบง่าย ตื่นเช้าออกไปทำงาน ตกเย็นก็กลับบ้าน เข้านอนตอนหัวค่ำ มันเรียบง่ายเสียจนผมเริ่มเบื่อ ผมเลยลาออกจากงานประจำที่มั่นคง มาเปิดร้านคาเฟ่เล็กๆแถบชานเมืองแทน และมันก็คือจุดเริ่มต้นของเรื่องที่แสนน่าตื่นเต้นของผมทั้งหมด
ผมมีลูกค้าประจำอยู่คนนึง มาที่คาเฟ่ของผมทุกวันตั้งแต่เปิดร้าน จนตอนนี้ก็ปาเข้าไปหกเดือนแล้ว ครึ่งปีเลยนะหมอนี่ก็สั่งแค่โกโก้ร้อน เวลาที่เขามาก็คือบ่ายโมงไม่เกินบ่ายสอง ที่นั่งประจำคือตรงมุมซ้ายของร้านซึ่งผมสามารถมองเห็นได้ในขณะที่อยู่ตรงเคาท์เตอร์
ผมยอมรับว่าสนใจในตัวเขามากๆ ตัวสูงๆ ผิวๆขาวๆ เวลายิ้มโลกสดใส จมูกเป็นโด่งเป็นสันสวย ริมฝีปากสีชมพูธรรมชาติ ผมสาบานเลยว่าตั้งแต่เกิดมาเขาคือผู้ชายที่ผมคิดว่ามีรูปร่างหน้าตาดีที่สุด
วันนึงเราก็ได้มีโอกาสคุยกัน เขาชื่อว่า คิมยูคยอม เราเริ่มเดทกัน ผมชอบช่วงเวลาที่มีเขาอยู่ทุกๆครั้ง เราตัดสินใจคบกันหลังจากที่เดทกันได้ประมานสองเดือน
🎵 ถ้าหากฉันและคุณได้อยู่ด้วยกัน คุณคงรู้ใช่ไหมว่ามันคงจะดีแน่นอน มันต้องน่าตื่นเต้นทั้งวันแน่นอน
ฉันและคุณ แค่เราสองคน ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน มันต้องดีแน่นอน 🎵
"อื้อออ..พ..พอก่อน" มาร์คดันตัวยูคยอมออกเพราะตอนนี้เขาแทบไม่มีอากาศหายใจหลงเหลืออยู่ในปอดอีกแล้ว
"อืมมม ครับๆก็ได้" ยูคยอมถอดริมฝีปากตัวเองออกจากริมฝีปากบางอย่างอ้อยอิ่ง
"คือว่า..."
"อะไรหื้ม"
"คือ....เรา"
"มาร์ค...มีอะไรครับ"
"เราย้ายมาอยู่ด้วยกันดีมั้ย แต่คือๆๆถ้าไม่อยากมาอยู่ด้วยก็ไม่เป็นไรนะ มาร์คกลัวยูคยอมอึดอัดน่ะ แต่ถ้าย้ายมาอยู่ด้วยกันก็จะดี แต่ไม่ชอบก็ไม่ต้องก็ได้" ท้ายประโยคมาร์คเสียงเบาลงแล้วก็หลบตาคนตรงหน้า
"ฮ่าๆๆๆๆ รีบพูดจังเลยนะครับ เว้นช่องว่างให้ผมพูดบ้างก็ได้" ยูคยอมหัวเราะกับอาการลนลานคนตรงหน้า มาร์คคงคิดเรื่องนี้มาสักพักแล้วสินะ
"ขำอะไรเล่าคนบ้า"
"ฮ่าๆ น่ารักจัง" พูดจบก็ประกบปากเข้ากับคนตัวเล็กอีกครั้ง ลิ้นหนาแทรกตัวเข้าไปในปากบาง กวาดชิมความหวานไปทั่วโพรงปาก ลิ้นเล็กก็ไม่แพ้กันเกี่ยวตวัดลิ้นหนาอย่างเร้าร้อน แต่ก่อนที่ร่างเล็กจะหมดแรงไปเสียก่อนร่างสูงก็ถอนริมฝีปากออกมา
"ตกลง ผมจะย้ายมาอยู่กับคุณ"
ร่างบางยิ้มกว้างจนเห็นเขี้ยว มันเป็นรอยยิ้มที่ทำให้คนอย่างยูคยอมแทบละลายตายได้เลย
🎵 ดั่งความหวานของคุณที่ใจฉันมันเรียกร้องมันต้องการ ฉันต้องการรู้แค่ว่าความรู้สึกนี้ ฉันยังอยากจะมอบให้คุณอยู่ไหม ฉันอยากจะกอดเธอในทุกๆวันนะ 🎵
YUGYROM PART ❤
หลังจากที่เราย้ายมาอยู่ด้วยกัน หน้าที่หลักของผมคือคอยปลุกคนตัวเล็กที่ขี้เซาให้ตื่นไปกินข้าวเช้า จริงๆต้องเป็นผมสิที่รอคนรักมาปลุก แต่เอาเถอะ ผมรู้ว่ามาร์คเหนื่อยกับกิจกรรมรักของเราทุกคืนเลยกลายเป็นขี้เซาแบบนี้
ย้อนไปหลายๆเดือนก่อน ผมเดินผ่านร้านคาเฟ่ร้านหนึ่งที่เพิ่งจะเปิดกิจการได้ไม่นาน หน้าร้านดูไม่เตะตาเท่าไหร่ แต่เผอิญสายตาของผมเหลือบไปเห็นเจ้าของร้านหน้าหวานที่กำลังตั้งหน้าตั้งตาชงกาแฟให้กับลูกค้าของเขา ใบหน้าเวลาจริงจังนั้นมันทำให้ผมหลงใหล
ผมตัดสินใจเดินเข้าไปในร้านทันที และใบหน้าที่จริงจังนั้นกลับเปลี่ยนมาเป็นใบหน้าอ่อนโยนพร้อมกับส่งรอยยิ้มที่ฆ่าผมตายทั้งเป็นได้มาให้ ผมกล้าสาบานต่อพระเจ้าเลยว่า ผมตกหลุมรักรอยยิ้มนั้นและตกหลุมรักเจ้าของรอยยิ้มด้วย
หลังจากนั้นผมก็มาที่ร้านนี้ทุกๆวัน นั่งที่มุมเดิมเพื่อให้มองเห็นมาร์คชัดๆ แค่ได้นั่งมองรอยยิ้มของมาร์ค ผมก็มีกำลังใจทำสิ่งต่างๆในชีวิตประจำวันได้แล้ว ผมไม่เคยเบื่อเลยที่จะมองรอยยิ้มนั้น มันเหมือนมีมนต์สะกดบางอย่างที่ผมไม่สามารถละสายตาออกมาได้เลย
มันคงเป็นรักข้างเดียวที่ผมไม่ได้คาดหวังให้มาร์คมารับรู้ แต่คำว่าบังเอิญบนโลกใบนี้ไม่มีจริงหรอกครับ พระเจ้าได้กำหนดให้เราได้เจอใครสักคนที่ควรค่าแก่การถูกรัก และคนๆนั้นสำหรับผมก็คงจะเป็นมาร์ค ผมมีโอกาสได้ความรู้จักกับมาร์ค เราคุยกันถูกคอ ชอบอะไรคล้ายๆกัน มันยิ่งตอกย้ำว่าผมรักเขามากแค่ไหน
ผมรวบรวมความกล้าชวนมาร์คออกเดท เขาก็ตอบตกลงทันที และในที่สุดผมก็ขอมาร์คเป็นแฟน ทุกอย่างค่อยเป็นค่อยไป ไม่มีใครรีบร้อน ผมรอเวลาที่เหมาะสมที่จะพัฒนาความสัมพันธ์ของเรา
🎵 ฉันชอบทุกๆอย่างที่คุณเป็นมากเลยนะ และฉันก็จะชอบคุณในแบบนี้ไปทุกๆวัน ฉันรักคุณในสิ่งที่คุณเป็น และฉันก็จะรักคุณไปทุกๆวัน คุณคือคนรักของฉัน 🎵
"ขอบคุณนะ" มาร์คช้อนตามองยูคยอมที่สวมกอดเขาจากด้านหลัง
"หืม? ขอบคุณอะไร"
"ก็แค่อยากขอบคุณ คิก"
"บอกมานะ" ร่างสูงไม่พูดเปล่าแต่ยังกดจมูกลงไปที่พวงแก้มใส น่าหมั่นเขี้ยวจริงๆ ยูคยอมคิดในใจ
"ขอบคุณตัวเองที่ตอนนั้นตัดสินใจออกจากงานมาเปิดร้านนี้ ขอบคุณคยอมที่มาที่ร้านในวันนั้น ขอบคุณที่ชวนเดท ขอบคุณที่ขอเป็นแฟน และขอบคุณทุกสิ่งทุกอย่างที่ทำให้เราได้มาเจอกัน" ร่างบางกดจมูกไปที่แก้มของคนร่างสูงแรงๆ
"ผมก็ขอบคุณที่มาร์คยอมตกลงคบกับผม ผมตกหลุมรักมาร์คตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็นเลยนะ ขอบคุณจริงๆที่เลือกผม" ร่างสูงค่อยๆโน้มใบหน้าเข้าหาร่างเล็ก สัมผัสกับริมฝีปากบางสวยอย่างแผ่วเบาราวกลับกลัวว่าริมฝีปากนั้นจะเป็นรอยช้ำ จูบที่แสนอ่อนโยนและเนิ่นนานนั้นคือการถ่ายทอดความรู้สึกของทั้งสองคนที่มีให้แก่กัน ยูคยอมถอนจูบออกจากมาร์คอย่างนึกเสียดาย
"Mark, everything I love you
Everyday I love you .... you be ma lover"
"..."
"Will you marry me?"
หยดน้ำตาค่อยๆไหลออกมาจากดวงตาคู่สวยของมาร์ค เขาไม่คิดว่าชาตินี้จะมีคนมาขอแต่งงานแบบนี้ มาร์คพยักหน้ารับพร้อมกับกอดคนตรงหน้า
"ฮ่าๆที่รัก คุณกอดแน่นไปแล้วนะ ผมหายใจไม่ออก"
"ก็คนมันดีใจนี่นา" มาร์คพูดเสียงอู้อี้ในอ้อมกอดของคนตัวสูง
"ผมจะทำให้คุณมีความสุขที่สุดเท่าที่ผู้ชายคนหนึ่งจะทำให้กับคนรักได้"
"..."
"ผมจะทำให้คนทั้งโลกต้องอิจฉาคุณ เพราะคุณคนที่ผมจะรักและดูแลไปตลอดชีวิต"
"ฮึก..ยู..ฮึก...คยอม ฮึกกก"
"ยูคยอมรักมาร์คที่สุด"
"มาร์คก็รักยูคยอมที่สุดเหมือนกันนะ"
ใบหน้าของทั้งสองเลื่อนเข้าหากันโดยมีแม่เหล็กที่เรียกว่าความรักเป็นแรงดึงดูด จุมพิตสาบานรักของทั้งคู่เกิดขึ้นท่ามกลางหมู่ดาวยามค่ำคืน ถ้าจะมีใครเป็นพยานก็คงจะเป็นดวงดาวนับล้านดวง และมีพระจันทร์เป็นบาทหลวง ยูคยอมผละริมฝีปากออกมา มือหนาล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกงหยิบกล่องกำมะหยีสีม่วงออกมา เขาค่อยๆบรรจงเปิดฝาออกมา ภายในกล่องมีแหวนทองคำขาวสองวงอยู่ ไม่มีลวดลายใดๆแต่มาร์คกลับชอบและคิดว่าไม่มีแหวนวงไหนในโลกน่าสวมใส่เท่าวงตรงหน้ามาก่อน ร่างสูงบรรจงสวมแหวนให้กับคนตรงหน้า พร้อมจุมพิตที่หลังมืออย่างแผ่วเบา และมาร์คก็ทำแบบนั้นเช่นกัน...
-END-
Talk : สวัสดีค่ะ ก่อนอื่นขอบคุณก่อนนะคะที่เข้ามาอ่าน หากเนื้อเรื่องมันดูติดขัดหรือแปลกๆยังไงก็ขออภัยด้วยนะคะ เราฟังเพลงนี้แล้วนึกถึงคยอมมัคทันทีเลยแต่งออกมา เพลงเพราะแหละหวานมาก เลยแต่งออกมาแนวนี้ ติชมกันได้นะคะ ฝากแท็ก #ficbymarkry หรือเข้ามาคุยกันได้ที่ทวิต @meeso6686 นะคะ แล้วเจอกันค่ะ ;-;
