CUT SCENE [SF] A Song For You Part III

CUT SCENE [SF] A Song For You Part III

       บทเพลงรักของทั้งสองคนกำลังเริ่มบรรเลงอีกครั้ง ยูคยอมสอดมือหนาเข้าไปใต้เสื้อของคนบนตัก นิ้วเรียวหยอกเย้ากับจุดไวต่อสัมผัส มาร์คส่งเสียงหวานออกมาอย่างห้ามไม่ได้

"อ๊ะ...อื๊อ..."  ร่างเล็กหลับตาพริ้มรับสัมผัสทุกอย่างที่ยูคยอมมอบให้

       ยูคยอมค่อยๆถอดเสื้อผ้าของมาร์คออกจนเหลือแต่ร่างเปลือยเปล่าบนตัก ริมฝีปากหนาประกบเข้ากับริมฝีปากอิ่ม ดูดดึงหยอกเย้าก่อนจะสอดลิ้นร้อนเข้าไปชิมความหวานในโพรงปาก ลิ้นเล็กเกี่ยวตวัดลิ้นหนาอย่างไม่ยอมแพ้ สองแขนของมาร์คโอบรอบคอยูคยอมเอาไว้ มือหนาลูบไล้ไปตามขาเนียนก่อนจะหยุดตรงส่วนกลางของอีกฝ่าย รสจูบอันเร่าร้อนทำให้คนตัวเล็กหายใจไม่ทันมือบางทุบหน้าอกแกร่งเบาๆ

       ยูคยอมถอดริมฝีปากออกเพื่อให้มาร์คได้สูดเอาออกซิเจนเข้าไปอย่างเต็มปอดแล้วจึงประกบริมฝีปากกลับเข้าอย่างเดิม มือหนาทำหน้าที่ปรนเปรอความสุขให้กับแก่นกายเล็กที่ชูชัน รูดเข้าออกเป็นจังหวะอย่าสม่ำเสมอ ยูคยอมถอนริมฝีปากออกมาอีกครั้งแล้วพรมจูบไปตามซอกคอขาวเนียนของอีกฝ่าย

"อ๊ะ...อ๊า...อื๊อ.."  มาร์คครางออกมาไม่เป็นภาษา ยูคยอมค่อยๆเพิ่มจังหวะของมือให้เร็วขึ้นจนมาร์คถึงปลายทาง  "อ่า..... สะ...เสร็จแล้ว..."  มาร์คส่งสายตาหวานเยิ้มมาให้ยูคยอม  "สอดเลยนะคยอม..ทะ...ทนไม่ไหวแล้ว"  ยูคยอมยิ้มให้อย่างคนมีชัยชนะ

"ไหนเมื่อกี้บอกไม่เอาไง เนี้ยคยอมทำแค่นี้พอแล้วเนาะ"

"งื้อ...อย่าแกล้งเค้าสิ ทำต่อนะ นะๆๆๆ"

"ทำดีมั้ยน๊า..."

"เค้าทำเองก็ได้"  ร่างเล็กถอดเสื้อของร่างสูงออก สองมือเล็กกอบกุมใบหน้าของอีกฝ่ายเอาไว้ พรมจูบไปทั่วใบหน้า หน้าผาก เปลือกตา ปลายจมูก แก้มทั้งสองข้าง และจุดสุดท้ายคือริมฝีปากหนา

       ยูคยอมที่อยากแกล้งคนรักจึงไม่ยอมเปิดปากออก มาร์คใช้ลิ้นเล็มเลียไปตามริมฝีปากหนาอย่างเอาแต่ใจ เมื่อคิดว่าอีกฝ่ายคงไม่ยอมให้ส่งลิ้นเข้าไปง่ายๆจึงลากลิ้นลงมาตามร่างกายแทน ริมฝีปากอิ่มหยุดอยู่ที่อกแกร่งแล้วจัดการครอบครองจุดไวต่อสัมผัสของยูคยอม ดูดดึงราวกับเป็นหวานเย็น มือเรียวเลื่อนลงมาปลดตะขอกางเกง ยูคยอมขยับตัวเล็กน้อยเพื่อให้มาร์คได้ถอดกางเกงของตัวเองออกได้อย่างสะดวก มาร์คผละริมฝีปากออกจากอกของยูคยอม เขาดึงกางเกงของอีกฝ่ายออกอย่างร้อนรน

"ใจเย็นๆสิครับ รีบจังเลยนะ"  ยูคยอมพูดหยอกล้อคนรัก เขาลุกขึ้นยืนเต็มความสูงแล้วถอดกางเกงของตัวเองออกเหลือแต่อันเดอร์แวร์ชิ้นสุดท้าย  "ถอดให้หน่อยสิที่รัก"  มาร์คคุกเข่าลงตรงหน้าใช้ปากงับไปที่ขอบกางเกงแล้วดึงลงจนถึงเข่าแล้วจึงใช้มือดึงมันลงจนสุด

       ยูคยอมเอื้อมมือไปจับท้ายทอยของมาร์ค มืออีกข้างจับแก่นกายของตัวเองส่งเข้าไปในโพรงปากของอีกฝ่าย มาร์คใช้มือจับแก่นกายใหญ่ของคนรักเอาไว้ ขบกัดเบาๆตรงส่วนปลาย ลิ้นเล็กโลมเลียไปตามแท่งร้อนนั้น

"อืม..."  ยูคยอมครางต่ำออกมาอย่างพอใจ

       มาร์คใช้ปากดูดเข้าออกอย่างเป็นจังหวะเร่งรีบ ความเร็วของเขาทำให้ยูคยอมแทบทนไม่ไหวอย่างจะสอดใส่เต็มที่แต่อีกใจก็อย่างแกล้งคนรักอยู่ มาร์คเพิ่งจังหวะดูดเข้าออกให้เร็วขึ้นจนยูคยอมถึงปลายทาง มาร์คกลืนกินน้ำรักของอีกฝ่ายจนหมด ยูคยอมดึงมาร์คขึ้นมาบดจูบอย่างเร้าร้อนจนน้ำสีใสไหลออกมาจากมุมปากของทั้งคู่

       ยูคยอมพามาร์คเดินไปที่โต๊ะทานข้าวในห้องครัว ยกคนตัวเล็กขึ้นไปนั่งบนโต๊ะโดยที่ริมฝีปากยังไม่แยกออกจากกัน เขายืนเท้าแขนไว้กับโต๊ะ มาร์คโอบรอบคอของอีกฝ่ายมือบางสอดเข้าไปที่กลุ่มผมสีเข้ม ร่างสูงถอนริมฝีปากออกแล้วเลื่อนขึ้นไปจูบหน้าผากอีกฝ่าย

"อยู่นี่แป๊บนึงนะที่รัก"

"ไปไหน...ยังไม่ได้ทำเลยนะ"  มาร์คดึงแขนของยูคยอมเอาไว้

"เดี๋ยวมานะครับ"  ยูคยอมกดจมูกลงไปที่แก้มขาวเนียนก่อนจะเดินออกมาที่ห้องนั่งเล่นแล้วหยิบกางเกงตัวเองขึ้นมา มือหนาล้วงเข้าไปที่กระเป๋าหลังแล้วหยิบถุงยางอนามัยออกมา เขาเดินกลับเข้ามาหามาร์คอีกครั้ง

       มาร์คเห็นสิ่งของในมือของยูคยอมก็ยิ้มออกมา เขาแบมือออกไปขอสิ่งของนั้นกับคนรัก ยูคยอมขมวดคิ้วเล็กน้อยแต่ก็ยอมวางมันลงบนฝ่ามือเรียว

"เดี๋ยวเค้าใส่นะ"  มาร์คฉีกซองสีเงินออก เขาหยิบถุงยางออกมาแล้วสวมเข้าไปที่แก่นกายใหญ่ตรงหน้า

"เจลอยู่ในกระเป๋าอ่ะ"  ยูคยอมที่ทำท่าจะเดอนออกไปอีกรอบก็ถูกมาร์คดึงเอาไว้

"ไม่ต้องใช้หรอก สอดเลย"

"บ้าหรอมาร์ค เดี๋ยวก็เจ็บหรอก"

"ก็เจ็บ..."  มาร์คดึงยูคยอมให้เข้าหาตัวเองแล้วกระซิบที่ข้างหูว่า "แต่เสียวดี เค้าชอบ"  ยูคยอมยิ้มรับกับคำตอบนั้น เขาสอดนิ้วของตัวเองเข้าไปที่ช่องทางรักของมาร์ค แล้วค่อยๆเพิ่มจำนวนจากหนึ่งเป็นสอง จากสองเป็นสาม

"อึก... อ่า..."  เขาขยับนิ้วเข้าออกครู่หนึ่งแล้วจึงถอดออก ยูคยอมจับแก่นกายที่ขยายตัวเต็มที่สอดเข้าไปที่ช่องทางสีสวยของมาร์ค "อ๊ะ...อ่า..ลึกอีก..."  ยูคยอมกระแทกแก่นกายเข้าไปจนสุด "อ๊า!!! เอาอีก... อ่า.."  เขาถอดแก่นกายออกเล็กน้อยก่อนจะกระแทกเข้าไปอีกครั้ง ช่องทางสีสวยตอดรัดเขาเป็นอย่างดี  "อ๊า!!! สะ...เสียว"

"อืม...อ่า"  ร่างสูงขยับสะโพกเป็นจังหวะช้าๆก่อนจะค่อยๆเพิ่มจังหวะให้เร็วมากขึ้น

"อึก...เร็วอีก...อ๊ะ...อ๊า!"

"ม..มาร์ค..อืมม"  ยูคยอมขยับสะโพกเร็วขึ้น

"ค..คยอม...อ๊า..ม..ไม่ไหวแล้ว เร็วอีก"

"อ่า..."  เขาขยับสะโพกเร็วขึ้นตามคำขอและแล้วทั้งคู่ก็ถึงปลายทางพร้อมกัน

"อ๊า!!!"

"อ่า..."

        มาร์คกอดร่างหนาไว้แน่น ร่างเล็กหอบจนตัวโยน ยูคยอมจูบซับเหงื่อของอีกฝ่ายตามไรผม มาร์คซุกหน้าเข้ากับซอกคอของอีกฝ่าย ริมฝีปากบางสร้างร่องรอยไว้ที่ซอกคอของคนตัวสูง

"เข้าไปนอนในห้องมั้ย"  ยูคยอมเอ่ยถาม

"อื้ม...อุ้มหน่อยไม่มีแรงเดินเลย"  มาร์คตอบเสียงหวาน ยูคยอมจึงอุ้มคนรักไว้ในท่าเจ้าสาวแล้วพาไปที่ห้องนอน เขาค่อยๆวางมาร์คไว้บนเตียงอย่างแผ่วเบา จูบไปที่หน้าผากแล้วจึงเดินเข้าน้ำไปทำธุระส่วนตัวสักครู่

กลับไปอ่านต่อที่: http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1403577&chapter=17

[OS] KYUM ❤ MARK (18+)

ณ โรงเรียนมัธยมปลายแห่งหนึ่ง


        อากาศยามเช้าเย็นสบาย แสงแดดอ่อนๆทำให้ร่างกายอบอุ่นขึ้น มันช่างเหมาะแก่การไปโรงเรียนของคิมยูคยอมคนนี้เสียจริงๆ เขาคือนักเรียนดีเด่นประจำปีเพราะผลการเรียนที่ได้คะแนนสูงสุดมาโดยตลอด ทั้งยังพ่วงตำแหน่งหัวหน้าห้องม.ปลายปี 2/B แถมยังเป็นที่ไว้วางใจของคุณครูในโรงเรียน แต่....ทุกคนก็ใช่ว่าจะประสบความสำเร็จในทุกๆด้านเสมอไป เนื่องด้วยยูคยอมทุ่มเวลาให้กับการท่องตำราเรียนเลยทำให้ไม่ได้ใช้ชีวิตแบบเด็กมัธยมทั่วไป เขาไม่มีเพื่อน ไม่มีแฟน ไม่มีสังคม ชีวิตเขามีแค่ พ่อที่เป็นหมอ แม่ที่เป็นทนายความ พี่สาวที่เป็นพยาบาล ตัวเขาที่ต้องตั้งใจอ่านหนังสือและสอบชิงทุนมหาวิทยาลัยให้ได้


       และแน่นอนเด็กแก่เรียนอย่างยูคยอมก็คงหนีไม่พ้นการใส่แว่นหนาๆ สองมือหอบหนังสือเรียนเดินก้มหน้าก้มตาไปมา และมักจะถูกกลุ่มเด็กหลังห้องแกล้งเสมอ วันนี้ก็เช่นกัน


"เฮ้!ยูคยอม ขอลอกการบ้านหน่อยสิ ฉันไม่ได้ทำมาน่ะ"  เสียงของเด็กหลังห้องพูดขึ้น

"น...นายก็ลองทำเองดูสิ"  ยูคยอมตอบออกไปแบบกล้าๆกลัวๆ

"ก็ฉันไม่อยากคิดเอง มันปวดหัว ขอลอกนิดหน่อยๆไม่ได้รึไงห๊ะ!?"

"กะ...ก็ได้"  ยูคยอมค่อยๆยื่นสมุดไปให้เด็กผู้ชายหลังห้องคนนั้น แต่ก่อนที่เด็กผู้ชายคนนั้นจะรับไปก็มีเรียวมาดึงไปก่อน

"เห่ย! เอาคืนไปไม่ต้องให้มัน มึงมาลอกของกูนี่"

"โอโหลูกพี่มาร์ค ร้อยวันพันปีไม่เห็นทำการบ้านเลยนะวันนี้คิดไงมาทำเนี้ย"

"มึงจะลอกไม่ลอก ไม่ลอกกูส่งละนะ"  มาร์คยื่นสมุดไปให้กลุ่มเด็กผู้ชายหลังห้องให้ลอกการบ้าน

"วันนี้มาแปลก ทำซะเรียบร้อยเลย"  หนึ่งในกลุ่มเด็กที่มุงลอกการบ้านพูดขึ้น

"กูได้ครูดี"  มาร์คหน้าขึ้นสีเล็กน้อย สายตามองไปที่ยูคยอมอย่างมีอะไรแอบแฝง ยูคยอมก็มองกลับมาด้วยสายตานั้นเช่นกัน


       ทุกๆคนต่างก็มีความลับทั้งนั้น ไม่เว้นแม้แต่ยูคยอม หลังเลิกเรียนคือเวลาที่เป็นของเขาจริงๆ เขาได้รับหน้าที่ให้เก็บงานที่ครูสั่งให้ทำในห้องไปส่งตอนเย็น ครูกำชับอีกว่าให้เก็บของทุกคนให้ครบก่อนถึงจะกลับบ้านได้ และเจ้าประจำที่ส่งช้าที่สุดก็คือ...มาร์ค ต้วน


"มาร์ค...เมื่อไหร่จะเสร็จเราจะได้รีบเอาไปส่ง"

"แล้วทำไมต้องพูดห่างเหินขนาดนั้นด้วยล่ะ!"

"ก็.... เร็วๆเถอะเราต้องไปมีเรียนพิเศษต่อนะ"

"เรียนอีกละ เบี้ยวเค้ามากี่วันแล้ววันนี้ไปกับเค้าไม่ได้หรอ"  มาร์คที่ใครๆต่างคิดว่าเขาเป็นหัวหน้าแก๊งเด็กเกเรหลังห้องแท้จริงแล้วเขาคือลูกแมวขี้อ้อนของยูคยอมต่างหาก

"ถ้าพ่อรู้ เราโดนดุแน่ถ้าไม่ไปเรียนพิเศษน่ะ"

"เออก็ได้! งั้นเค้าจะไปเดินเที่ยวกับแจ็คสันห้องCที่เมื่อวานมาขอเบอร์เค้า ตัวจะทำไรก็ทำเลย"  มาร์คส่งสมุดให้กับยูคยอมที่เขาทำเสร็จนานแล้วแต่ที่ไม่ยอมส่งให้เพราะอยากอยู่กับยูคยอม

"อย่าประชดได้มั้ยมาร์ค เราลำบากใจนะ"

"อ่อ คบกับเค้ามันลำบากใจมากสินะ"  มาร์ครู้ดีว่าเขาเรียกร้องอะไรจากยูคยอมมากไม่ได้ เขาแค่อยากใช้เวลาหลังเลิกเรียนด้วยกันก็เท่านั้น เพราะเรื่องของพวกเขามันต้องเป็นความลับ

"มาร์ค...คือ...."

"ช่างเถอะ รีบเอาไปส่งสิ จะได้รีบไปเรียนพิเศษ เค้าไปล่ะ"

"แล้วมาร์คจะไปกับคนที่ชื่อแจ็คสันมั้ย"

"อย่าสนใจเลย ไปเรียนเถอะ"  แล้วมาร์คก็เดินออกจากห้องไป ยูคยอมอยากจะอยู่กับมาร์คใจแทบขาดแต่เขาก็มรหน้าที่ที่ต้องเรียน ก่อนจะคบกันมาร์คก็รู้ข้อนี้ดี แต่ยิ่งนานวันปัญหาก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้น หรือว่าความสัมพันธ์แบบลับๆของเราควรจะหยุดได้แล้ว...


       เย็นวันนั้นยูคยอมรีบออกไปเรียนพิเศษตามที่นัดหมายกับคุณครูที่พ่อหาให้ เขาใช้เวลาเรียนไปทั้งหมดสองชั่วโมง พอออกมาจากที่เรียนพิเศษก็ค่ำมากแล้ว เขาจึงรีบเดินกลับบ้าน ระหว่างทางเขาเห็นมาร์คนั่งอยู่กับเด็กม.ปลายคนหนึ่งที่ตัวเล็กกว่ามาร์คนิดหน่อยแต่ดูแข็งแรงกว่าเพราะตัวหนา คงจะเป็นแจ็คสัน... คนตัวหนาใช้มือตบบ่าเบาๆของมาร์คก่อนที่มาร์คจะเอนตัวซบกับไหล่กว้าง ยูคยอมตัวชาไปหมด เขากำหมัดแน่น แต่แล้วก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ปรากฏชื่อของแม่เลยทำให้ยูคยอมต้องรีบกดรับสายและเดินกลับบ้าน


       เช้าวันเดิมๆของยูคยอมก็เริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง วันนี้จิตใจก็ดูเหมือนจะห่อเหี่ยวกว่าทุกๆวัน เขายอมรับกับตัวเองเมื่อคืนว่า เขาคงต้องจบความสัมพันธ์กับมาร์คแล้วจริงๆ ยิ่งเดินต่อยิ่งมีปัญหา แต่พอเห็นหน้าอีกคนแล้วความตั้งใจทั้งหมดก็พังทลาย ยูคยอมรักมาร์ค มาร์ครู้ดี...


"เอาล่ะ ทำงานที่ครูสั่งให้เสร็จภายในวันนี้นะ ยูคยอมอย่าลืมเก็บรวบรวมไปส่งก่อนกลับบ้านล่ะ พักได้"

"คร้าบบบ/ค่าาา"  เสียงเด็กๆในห้องขานรับพร้อมกับเสียงกริ่งพักกลางวันเตือนขึ้น แจ็คสันวิ่งหน้าตั้งมาที่ประตูห้องพร้อมกับตะโกนเรียกมาร์ค

"มาร์คๆไปกินข้าวเที่ยงด้วยกันมั้ย"  มาร์คมองไปที่ยูคยอมแว่บหนึ่งก่อนจะตอบออกไป

"ไม่ล่ะ"

"อ้าวทำไมล่ะ"

"เหอะน่า นายไปกินเหอะ"  แจ็คสันเดินคอตกออกจากห้องไป


       มาร์คมองยูคยอมครู่หนึ่งแล้วส่งสายตาบอกเป็นเชิงว่าให้ไปเจอกัน ดาดฟ้าของโรงเรียนคือสถานที่ที่ทั้งสองแอบมานั่งกินข้าวด้วยกันบ่อยๆ


"ทำไมถึงไม่ไปกินข้าวกับแจ็คสันล่ะ"

"เอ้า! ก็เห็นตัวมองนึกว่าหึงเลยไม่ไป สรุปคือให้ไปกินหรอ"

"ป่าว...ไม่ได้พูดแบบนั้นสักหน่อย"  ยูคยอมตอบเสียงเบา

"นี่คยอม"

"หื้ม?"

"ตัวรักเค้าป้ะ"

"ถามทำไมอ่ะ"

"ก็อยากรู้"

"ไม่บอกได้มั้ย"  จริงๆคือยูคยอมคนนี้เขินจะตาย

"ตามใจ แต่เค้ารักตัวนะ ตัวให้เค้าเก็บเป็นความลับเค้าก็ทำ"

"แล้วทีเมื่อวานกับแจ็คสันล่ะ"

"เมื่อวาน ...ทำไมอ่ะ"

"เราเห็นนะ!ที่สวนสาธารณะอ่ะ"

"ที่ซบอ่ะนะ ก็ไม่มีอะไรนี่"  มาร์คยักไหล่ตอบ

"อ่อคือจะไปซบกับใครก็ได้งั้นหรอ"

"สนใจด้วยรึไง ไม่มีไรหรอก เพื่อนกัน"

"ไม่เอาได้มั้ยเพื่อนแบบนั้นอ่ะ ทำไมต้องถึงเนื้อถึงตัวล่ะ ซบทำไม มาซบไหล่เค้าดิ"

"แล้วตัวอยู่ให้ซบมั้ยล่ะ!! ไม่กงไม่กินมันแล้ว! อิ่ม!!"  มาร์คลุกขึ้นเดินหนีกลับไปห้องเรียนเพื่อเรียนช่วงบ่ายจนถึงคาบสุดท้าย เขาไม่มีสมาธิทำงานตามที่ครูสั่งเลย จึงเหลือเขาเป็นคนสุดท้ายที่ยังไม่ได้ส่ง

"ลอกมั้ย"

"ไม่ต้องเดี๋ยวทำเอง"

"จะได้เสร็จเร็วๆไง"

"จะรีบไล่ให้กลับก็พูด"

"ไม่ทะเลาะกันได้มั้ยมาร์ค"

"น่าเบื่อ! เอามาสิจะลอก"  มาร์คยื่นมือออกไปหายูคยอม แต่แทนที่จะเป็นสมุดกลับกลายเป็นแว่นตาแทน มาร์ครู้ดีว่ายูคยอมในโหมดถอดแว่น...มันเป็นยังไง


       มาร์คถูกยูคยอมดึงเข้ามาหาตัวพร้อมกับประกบริมฝีปากเข้าหากัน ลิ้นร้อนถูกสอดเข้าไปควานหาความหวานในโพรงปากอย่างช่ำชอง ลิ้นเล็กเกี่ยวตวัดลิ้นหนาไปมาอย่างซุกซน มือเรียวลูบไล้ไปตามแผงอกกว้าง มือหนาดึงชายเสื้อนักเรียนของอีกคนออกแล้วสอดเข้าไป นิ้วเรียวหยอกเย้ากับจุดไวต่อสัมผัสจนอีกคนครางออกมา มือหนาอีกข้างปลดเข็มขัดนักเรียนของคนตัวบางออกแล้วสอดมือลงไปในกางเกงตัวจิ๋ว ลูบคลำอยู่ครู่หนึ่งก็ถอนมือออกมา


"อ่าห์.."  มาร์คที่เพิ่งได้มีโอกาสหายใจก็รีบสูดลมเข้าปอดตัวเองให้มากที่สุด


       ยูคยอมดึงกางเกงของมาร์คออกจนไม่เหลือสิ่งใดปกปิดสิ่งที่ชูชันนั้นได้ เขาใช้ปากครอบครองสิ่งอ่อนไหวของมาร์คเอาไว้ ดุดเข้าออกเป็นจังหวะที่ไม่เร็วและไม่ช้าจนเกินไป มาร์คขยับผมของยูคยอมแน่นเพื่อระบายอารมณ์ ยูคยอมกัดเบาๆไปที่ส่วนปลายเพื่อเพิ่มความเสียวซ่านให้กับมาร์คจนคนตัวบางปล่อยน้ำสีขาวขุ่นออกมา เขาผละออกมาจากตรงนั้นแล้วจัดการถอดกางเกงของตัวเองออกอย่างรีบร้อนเพราะส่วนกลางของตัวเองเจ็บปวดไปหมด เขาเอาน้ำสีขาวขุ่นของมาร์คมาชะโลมไปที่แก่นกายมหญ่ของตัวเองก่อนจะจับเอวมาร์คพลิกตัวให้หันหลังแล้วยกขึ้นมานั่งทับตัวเอง ช่องทางสีสวยที่ไม่ได้มีอะไรแทรกเข้าไปเปิดทางก่อนจึงคับแน่น เขาพยายามดันแท่งร้อนให้เข้าไปได้มากที่สุด


"อ๊า!!!! เจ็บนะคยอม"

"ขอโทษ แต่เค้าไม่ไหวแล้ว"

"อ๊า!!! เจ็บ!! เค้าเจ็บ อ๊ะ! อ๊า!!"

"ทนอีกนิดนะที่รัก"

"คยอม!!! อ๊า!!"  ยูคยอมกดเอวมาร์คให้ทับลงมาอีกรอบ ช่องทางสีสวยตอดรัดแก่นกายของยูคยอมเป็นอย่างดี เขารอสักครู่แล้วค่อยขยับมันเข้าออกเป็นจังหวะช้าๆ

"ยังเจ็บอยู่มั้ย"

"อื๊อ...นิดหน่อย อ่าห์... ลึกอีกได้มั้ย อ่าห์.."

"พอแล้วเดี๋ยวเจ็บนะ"

"เอาอีกนะ...ลึกอีก"  ยูคยอมกดเอวมาร์คลงมาอีกครั้ง  "อ๊า!!!"   แล้วเขาก็เริ่มเร่งจังหวะให้เร็วยิ่งขึ้น ริมฝีปากหนาสร้างรอยรักเอาไว้ทั่วแผ่นหลังและซอกคอขาวเนียน  "อ๊ะ!!! ไม่ไหวแล้วคยอม อ๊า!!!"  ยูคยอมเร่งจังหวะให้เร็วขึ้น...จนถึงปลายทางแห่งความสุข "อ๊า!!!! อ่าห์..."  เขาปลดปล่อยน้ำรักสีขาวออกมาจนเลอะขามาร์คเต็มไปหมด

"อืมห์..."  ยูคยอมจูบซับเหงื่อของมาร์ค เขาค่อยๆยกคนตัวเล็กออกจากตัวเอง มือหนาล้วงเข้าไปในกระเป๋าเสื้อของตัวเองเพื่อหยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาเช็ดบริเวณที่เลอะคราบน้ำรักสีขาวขุ่นของตัวเองให้กับอีกคนจนหมดแล้วก็ใส่กางเกงให้อย่างเรียบร้อย แล้วจึงค่อยหันมาจัดการกับตัวเอง

"ขอโทษนะ..."  ยูคยอมเอ่ยอย่างรู้สึกผิด

"ขอโทษทำไม"

"ที่ทำให้เจ็บ"

"ไม่เป็นไรเลย เค้ามีความสุขจะตาย"

"มาร์คเคยถามใช่มั้ยว่าคยอมรักมาร์ครึป่าว"

"อ่าห้ะๆ"  มาร์คจ้องหน้ายูคยอมเพื่อรอฟังคำตอบ

"คยอมรักมาร์คมากนะ แต่หลายๆอย่างตอนนี้คยอมเลยทำให้เรื่องของเรามันชัดเจนไม่ได้ รอหน่อยนะ ถ้าจบม.ปลายแล้วออกไปอยู่หอด้วยกันนะ"  มาร์คคลี่ยิ้มออกมาแล้วโอบรอบคออีกคน

"ตกลง เค้าจะรอนะ"  มาร์คทาบทับริมฝีปากของตัวเองเข้ากับอีกคน




-FIN-




Talk: อิอิ ศรีแต่งเพราะชุดนักเรียนเลยค่ะ แงงงง้ พล็อตตอนแรกที่คิดไว้ไม่ใช่แบบเน้!! แต่งไปแต่งมาแบบ เอ๊ะอะไรรรร แต่เอาเถอะค่ะ จบแบบไม่นกคือคติประจำใจของศรี ทูลลาสายกามทุกท่าน บัยยย~~

CUT SCENE [SF] Freedom | Promise | Love (3/3)

 ลิ้นเล็กถูกส่งเข้าไปในโพรงปากอย่างโหยหา ตลอดเวลาที่ผ่านมามาร์คต้องการยูคยอมเสมอโดยที่ยูคยอมเองก็รู้ดี แต่สาเหตุที่เขายังไม่กระทำใดๆกับมาร์คเขาเพียงแค่รอเวลาก็เท่านั้น ซึ่งเวลานี้ก็มาถึง


       ลิ้นหนาตวัดเกี่ยวหยอกเย้ากับลิ้นเล็กอย่างไม่มีใครยอมใคร แรงปรารถนาเริ่มกระตุ้นอารมณ์คนทั้งคู่เรื่อยๆ จูบอันร้อนแรงทำให้มาร์คแทบละลาย เขาไม่เคยได้รับรสจูบที่แสนหวานขนาดนี้มาก่อนในชีวิต เหมือนเด็กที่ชอบกินของหวานๆยิ่งได้ลิ้มลองยิ่งต้องการไม่มีที่สิ้นสุด ยูคยอมพลิกตัวคร่อมร่างเล็กเอาไว้ ก่อนจะถอดจูบออกมาเพื่อให้มาร์คได้พักหายใจ ส่วนตัวเองก็สร้างร่องรอยไว้รอบคอขาวเนียนนั่น


       มาร์คเพิ่งเคยได้รับรู้เป็นครั้งแรกว่าการโดนคนที่เรารักกระทำแบบนี้มันทั้งรู้สึกดีและต้องการมากขึ้นเรื่อยๆจนแทบหยุดไม่ได้ มาร์คมองยูคยอมที่ถลกเสื้อของเขาขึ้นมาจนถึงบริเวณคอ ลิ้นชื้นครอบครองจุดไวต่อสัมผัสหยอกเย้าจนมาร์คต้องร้องครางออกมาเพื่อระบายอารมณ์ มือเรียวจิกผ้าปูที่นอนแน่นจนยับยู่ยี่



       ยูคยอมลากริมฝีปากลงมาจนถึงขอบกางเกงของมาร์คพรมจูบไปทั่วบริเวณส่วนกลางของอีกฝ่ายโดยที่ยังมีสิ่งขวางกั้นอยู่ เขาใช้มือปลดกระดุมกางเกงยีนส์ผืนหนาก่อนจะถอดมันออก ตอนนี้จึงมีเพียงกางเกงตัวจิ๋วที่ปิดบังส่วนกลางของมาร์คเอาไว้ ยูคยอมใช้ปากงับเข้าไปที่กางเกงตัวบางแล้วจึงค่อยๆถอดมันออก ทุกการกระทำของยูคยอมอยู่ในสายตาของมาร์ค


"อ่า..."


       ทันทีที่ไม่มีสิ่งใดปกปิดบนเรือนร่างของมาร์คอารมณ์ของยูคยอมก็พุ่งสูงขึ้น ร่างกายขาวบางน่าสัมผัส สายตาหวานเยิ้มเหมือนเชิญชวนให้เขาได้ลิ้มลองรสชาติ ไม่ใช่ที่ผ่านมาเขาไม่อยากแต่ที่ต้องอดทนเอาไว้ก็เพื่อรอหลายๆอย่าลงตัว ซึ่งนี่ก็คงลงตัวพอดีที่สุดแล้ว ยูคยอมใช้ปากครอบครองแก่นกายเล็กที่เริ่มชูชันจากการกระตุ้นอารมณ์ของเขาเองเอาไว้ ขบกัดส่วนปลายจนมาร์คเสียวซ่านครางออกมาไม่เป็นภาษาลิ้นชื้นโลมเลียแท่งร้อนจนคนถูกกระทำแทบทนไม่ไหว


"อ๊ะ! อ่า.."

 เขาขยับปากเข้าออกเป็นจังหวะไม่นานน้ำสีขาวขุ่นก็ถูกปล่อยออกมา ยูคยอมกลืนกินสิ่งนั้นจนหมดอย่างไม่นึกรังเกียจ


"อ่ะ...อ่าาาา"


       ยูคยอมเอื้อมมือไปเปิดลิ้นชักโต๊กข้างเตียงเพื่อหยิบดจลหล่อลื่นกับถุงยางอนามัยที่สั่งให้ลูกน้องคนสนิทเตรียมเอาไว้ เขามั่นใจว่าต้องได้ใช้แน่ๆซึ่งก็ได้ใช้จริงๆ เขาจัดการถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกในเวลาอันรวดเร็ว ส่วนกลางของตัวเองที่คับแน่นเมื่อสักครู่ได้รับการปลดปล่อยให้เป็นอิสระแล้ว มาร์คหน้าขึ้นสีอีกครั้งเมื่อได้เห็นแท่งร้อนของยูคยอมเต็มๆตา สองขาเรียวถูกแยกออกกว้าง เขาบีบเจลหล่อลื่นชะโลมนิ้วทั้งสามก่อนจะส่งเข้าไปที่ช่องทางรัก


"อึก.... เจ็บ..."  เสียงของมาร์คแผ่วเบาราวกับจะขาดใจ

"ขอโทษนะครับแต่ทนหน่อยนะคนดี"  ยูคยอมกระซิบที่ข้างหูมาร์คด้วยเสียงแหบพร่า มาร์คพยักหน้ารับ มือเรียวจิกลงไปที่ไหล่กว้างเพื่อระบายอารมณ์


       ยูคยอมขยับมือเข้าออกเป็นจังหวะช้าๆเพื่อให้อีกคนได้ปรับตัว เมื่อรู้สึกว่ามาร์คชินกับสัมผัสแล้วจึงดึงนิ้วออกมา ชะโลมเจลหล่อลื่นไปที่แก่นกายที่ตื่นตัวเต็มที่พร้อมรักกับคนตรงหน้าแล้ว เขาสอดแท่งร้อนขนาดใหญ่เข้าไปที่ช่องทางรักของมาร์คจนอีกคนครางออกมา


"ซิ๊ด..อึก..อ๊าาาา!!!... อ๊ะ..อ๊ะ .."

"อืม...."


       เสียงร้องครางของคนใต้ร่างกับเสียงทุ้มต่ำแสดงถึงความพอใจดังประสานกันราวกับเป็นไวโอลีนและเปียโนที่บรรเลงเพลงร่วมกันได้อย่าลงตัว ยูคยอมขยับสะโพกเข้าออกเป็นจังหวะช้าๆไม่รีบร้อนเพื่อให้มาร์คได้คุ้นเคยกับส่วนกลางของเขาสักครู่ มือเรียวโอบรอบคอคนเป็นพี่ไว้แน่นก่อนจะเลื่อนลงมาข้างหนึ่งเพื่อปรนเปรอให้ตัวเอง ความต้องการมีมากขึ้นเรื่อยๆเมื่อยูคยอมขยับสะโพกเร่งจังหวะ


"อ๊ะ! อ๊าาา!!!! อ๊าาาา!!"


        เสียงครางของมาร์คดังลั่นห้องโดยไม่รู้สึกเขินอายใดๆทั้งสิ้น มือเล็กก็ทำหน้าที่ไม่ยอมหยุด ยูคยอมเร่งจังหวะให้เร็วขึ้นอีกจนรู้สึกถึงจุดสุดท้ายข้างหน้า เขากระแทกแก่นกายเข้าไปอีกเป็นครั้งสุดท้ายจนโดนจุดเสียวของมาร์ค มือเรียวเองก็รูดรั้งแก่นกายของตัวเองตามจังหวะการชักนำของยูคยอม ทั้งสองถึงจุดพร้อมกัน


"อ๊าาา!!!!!!..."

"อึก!... อ่าาาาา!!!!!"

"พี่ยู...แฮ่กๆ มาร์ครักพี่ยูนะครับ.."

"พี่ยูก็รักมาร์คนะครับ"  ยูคยอมก้มลงจูบที่กลางหน้าผากมนของมาร์ค  "แต่พี่ยังไม่อิ่มเลยกินมาร์คต่อได้ไหมหื้ม?"

"พอแล้ว"

"ยังไม่พอนี่นา"

"ง่ะ...ก็ได้"

"คิกๆ เด็กดี มาร์คอยากเห็นวิวกรุงโซลตอนค่ำๆไหม อยู่ตรงนี้วิวดีมากเลยนะ"

"จริงเหรอครับ ดูๆมาร์คอยากดู"

"มา เดี๋ยวพี่พาไปดู ลุกไหวไหมคนเก่ง"

"ไม่ไหว อุ้มหน่อยสิ"  มาร์คยื่นแขนออกไปทั้งสองข้าง

"ขี้อ้อนแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ"

"ตั้งแต่เป็นของพี่ยูไง"

"ฮ่าๆ น่ารักจังเลย"  ยูคยอมอุ้มมาร์คขึ้นมาจากนั้นก็พาไปที่ม่านสีทึบขนาดใหญ่ เขาวางร่างเล็กลงก่อนจะเดินไปดึงม่านให้แยกออกจากกันเผยให้เห็นกระจกใสบานใหญ่ จากมุมนี้สามารถมองเห็นกรุงโซลยามค่ำคืนได้เป็นอย่างดี มาร์คตื่นตาตื่นใจกับความสวยงามตรงหน้า


       ร่างสูงเดินมาซ้อนหลังคนตัวบางเอาไว้ก่อนจะสวมกอดแน่น ปลายจมูกโด่งฝังลงไปที่ซอกคอขาวเนียน มือหนาที่โอบรอบเอวบางเอาไว้เลื่อนขึ้นมาที่จุดไวต่อสัมผัส นิ้วเรียวหยอกเย้ากับเม็ดสีชมพูจนเรียกเสียงครางของอีกคนได้


"อื๊อ...อ่าาาา"

"สวยไหมครับ"

"อื๊อ...สวยครับ...อ่าาา"

"ชอบไหม"

"อ๊ะ...ช...ชอบครับ...อ่าาา"

"งั้นก็ทำตรงนี้นะครับ"

"อื๊อ...ครับ.."


       ยูคยอมดันมาร์คให้ชิดกับกระจกใส เขายกขาข้างหนึ่งของมาร์คขึ้นมาก่อนจะสอดใส่แท่งร้อนที่ของตัวเองเข้าไปที่ช่องทางรักอีกครั้ง บทเพลงแห่งรักอันเร่าร้อนเริ่มบรรเลงขึ้นใหม่ เขาขยับสะโพกเข้าออกตามแรงอารมณ์ที่ลุกโชนโดยไม่มีทีท่าว่าจะดับลงราวกับเปลวไฟ ริมฝีปากทำหน้าที่สร้างรอยรักไว้เต็มแผ่นหลังขาวเนียน


"อ๊า!...อ๊ะ ..อ๊ะ! อ๊าาา!!!"  มาร์คครางเสียงดังลั่นห้องอีกครั้ง

"อืม...มาร์ค..เรียกชื่อพี่สิ"

"พี่..อึก...อ๊าาา พี่ยู... อ๊าาา!!!"

"อืม...ดีมาก เด็กดี..อ่าาาา"  เขาขยับสะโพกเร็วขึ้นกว่าเดิมจนถึงจุดหมายปลายทางอีกครั้ง

"อ๊าาาา!!!!!!!"  มาร์คที่ไร้เรี่ยวแรงแทบล้มทั้งยืนถ้าไม่มีคนพี่พยุงร่างเอาไว้


       ยูคยอมถอดแก่นกายตัวเองออกมาก่อนจะอุ้มมาร์คในท่าอุ้มเจ้าสาวพาไปนอนที่เตียง เขาล้มตัวลงนอนข้างๆก่อนจะดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมทั้งตัวเองและคนตัวเล็กไว้ สองแขนเล็กเอื้อมมากอดอีกคนไว้ เขาเองก็กอดตอบเช่นกัน


"รักนะครับคนเก่งของพี่"

"งื้อ...มาร์คก็รักพี่ยูนะครับ ขอบคุณที่ทำทุกอย่างๆให้"



กลับไปอ่านต่อที่ :: http://writer.dek-d.com/markry/writer/viewlongc.php?id=1403577&chapter=3