[OS] คยอมเด็กดื้อ [Yumark] (18+)

Merry  Christmas  2015

Yugyeom/Mark

18+

คยอมเด็กดื้อ

ในแต่ละปียูคยอมและมาร์คจะมาที่โลกมนุษย์เป็นเวลาหนึ่งวันหนึ่งคืน ทุกๆครั้งที่อยู่บนโลกมนุษย์พวกเขาจะมีร่างกายและจิตใจที่เป็นผู้ใหญ่ ต่างกับที่ดินแดนคริสต์มาสทาวน์ที่พวกเขาจะเป็นเด็กตลอดเวลา

บรรยากาศภายในเมืองถูกประดับประดาไปด้วยข้าวของที่สื่อให้เห็นว่านี่คือคริสต์มาส ทั้งต้นสนเทียมที่ตั้งอยู่ร้านอาหารแทบทุกร้าน มนุษย์หิมะและซานตาคลอสก็ถูกนำมาตกแต่งหน้าร้านเช่นกัน

"อยากลองกินอะไรมั้ยคยอม"

"อืม....กินไอติมกัน!"

"ไม่เบื่อรึไง อยู่ที่บ้านก็กินแต่ของหวาน"

"งั้นม้าคอยากกินอะไรคยอมตามใจม้าคเลย"

"อยากไปเดินเที่ยวมากกว่า อยากเห็นบรรยากาศของที่นี่ว่าจะคึกคักแค่ไหน"

"เอางั้นก็ได้"

ทั้งสองจับมือกันเดินไปตามทางเดินย่านการค้าของเมืองนี้ พูดคุยแลกเปลี่ยนความสนใจกันเป็นพักๆ เสียงหัวเราะดังเป็นครั้งคราว รอยยิ้มอันสดใสของยูคยอมยังคงเหมือนเดิมไม่มีผิด

"จ้องผมนานไปแล้วนะม้าค"  ยูคยอมโน้มใบหน้าเข้ามาใกล้

"บะ บ้า ใครจ้อง"  มาร์คหันหน้าหนีไปทางอื่น

"ขอจูบหน่อยสิ"

"มาขออะไรแบบนี้เล่า"

"น่านะ"

"ไม่เห็นต้องขอเลยคนบ้า"

"ฮ่าๆ มาร์คน่ารักจริงๆ"  ยูคยอมใช้สองมือประคองใบหน้าของมาร์คเอาไว้ ริมฝีปากหนาประทับริมฝีปากอิ่มอย่างโหยหา ไม่มีการรุกล้ำใดๆทั้งสิ้น แต่ทั้งสองก็ไม่ผละออกจากกัน จูบอันแสนเนิ่นนานท่ามกลางผู้คนที่เดินไปเดินมา มาร์คเลื่อนมือขึ้นไปจับเอวของอีกฝ่ายไว้หลวมๆ

ยูคยอมค่อยๆผละริมฝีปากออกมาแล้วเลื่อนขึ้นไปจูบที่หน้าผากของมาร์ค ทั้งสองคนยิ้มให้กัน มาร์คจูบที่คางของยูคยอมแล้วสวมกอด  "อ้อนหรอหื้ม"

"คยอมตัวโตก็ดีเหมือนกันนะ"

"ทำไมหรอ"

"ม้าคจะได้ไม่โดนล้อว่ามากับลูกแล้วไง"

"ฮ่าๆๆๆๆๆ อยากให้คนทักว่าอะไรล่ะ"

"มากับแฟนหรอ"

"กิ้วๆ อีกไม่กี่ปีคยอมก็โตทันม้าคในคริสต์มาสทาวน์แล้ว"

"อื้ม"

"เงยหน้าขึ้นมาก่อน"  มาร์คเงยหน้าขึ้นมองยูคยอมทั้งที่ยังอยู่ในท่ากอดกัดอยู่

"หืม"

"ยังไม่ลืมสัญญาใช่มั้ย คยอมจองห้องไว้แล้วนะ"

"ไม่เคยลืมเลยต่างหาก ว่าแต่คยอมไปเอาเงินมาจากไหน"

"ลืมแล้วหรอว่าลุงซานต้าผักให้เงินเราตอนที่ทำงานที่นู่นทุกครั้งเลยนะ คยอมจองไว้ตั้งแต่ปีที่แล้วที่เรามาโลกมนุษย์เลยนะ"

"แหะๆ จริงด้วยลืมไปเลย"  มาร์คซบหน้าลงกับอกกว้างตามเดิม

ยูคยอมพามาร์คมายังห้องสวีทของโรงแรมแห่งหนึ่งที่เขาได้จองเอาไว้ล่วงหน้า ภายในห้องมีเตียงขนาดคิงไซส์สีขาวตั้งอยู่กลางห้อง ยูคยอมเดินไปดึงม่านออกเผยให้เห็นภาพวิวทิวทัศน์ของเมืองที่พวกเขาอยู่ผ่านกระจกใส

"สวยจัง"

"ใช่มั้ยละ ผมคิดว่าม้าคน่าจะชอบ"

"ชอบสิ ชอบมากๆเลย"

"รอตอนกลางคืนคงสวยกว่านี้"

"แล้วรีบมาทำไมหรอ ตอนนี้เพิ่งจะบ่ายเองนะ"

"ก็มาหาอะไรกินฆ่าเวลาไง"

"หืม?"

"ผมบอกแล้วนะว่าอยากกินม้าค"  ยูคยอมกดร่างเล็กลงบนเตียงอย่างกะทันหัน เขาจัดการถอดเสื้อของตัวเองออกทันที

"เดี๋ยวก่อนคยอม เคยทำหรอ"

"ไม่เคยหรอก ก็แค่ทำตามสัญชาตญาณน่ะ"  ยูคยอมโน้มใบหน้าเข้าหาคนใต้ร่าง เขาประทับริมฝีปากลงที่กลีบปากของอีกคนทันที มือหนาสอดเข้าไปใต้เสื้อลูบไล้ไปตามเนื้อกายของมาร์ค นิ้วเรียวหยอกเย้ากับจุดไวต่อสัมผัสจนอีกคนจนร้องเสียงหลงออกมา

"อ๊ะ!"

มาร์คไม่รู้ตัวว่าเขาถูกยูคยอมถอดเสื้อผ้าออกไปตั้งแต่เมื่อไหร่ รู้อีกทีคือพวกเขาปราศจากสิ่งปกปิดร่างกายแล้วทั้งคู่ ยูคยอมแทรกเรียวลิ้นหนาเข้าไปในโพรงปากของมาร์ค ลิ้นสองลิ้นเกี่ยวตวัดเข้าหากัน มือหนาค่อยๆเลื่อนลงไปยังส่วนกลางของคนใต้ร่าง เขาลูบมันไปมาจนมาร์คร้องครางออกมา

"อ๊ะ! ค..ยอม"

มือหนารูดรั้งส่วนกลางของร่างเล็กขึ้นลงเป็นจังหวะ มืออักข้างก็หยอกล้อกับยอดอกของอีกคน ลิ้นร้อนลากลงมายังซอกคอสร้างร่องรอยแสดงความเป็นเจ้าของเอาไว้ เขาเพิ่มจังหวะขยับเข้าออกของมือให้เร็วขึ้นจนน้ำสีขาวขุ่นพุ่งออกมาเลอะเต็มฝ่ามือของเขา ยูคยอมใช้นิ้วสอดเข้าไปที่ช่องทางรักของอีกฝ่ายทีละนิ้ว

"อ๊า!! อึก!"

ชอบมั้ยครับ"

"อื้ม..ชอบ"

ยูคยอมคิดว่ามาร์คคงพร้อมแล้ว เขาค่อยๆดึงนิ้วออกมาแล้วเอาน้ำสีขาวขุ่นของมาร์คมาชะโลมแก่นกายของเขาที่ขยายใหญ่อย่างเต็มที่ เขาส่งแท่งร้อนของตัวเองเข้าไปในช่องทางรักของมาร์คทันที

"อ๊า!!! คยอม!! อ๊าาา เจ็บ..."

"อึก... อ่าห์ เจ็บหรอ หยุดมั้ย"

"ไม่ๆ อย่าหยุด"

ร่างสูงค่อยๆขยับสะโพกทีละนิดเพราะกลัวร่างเล็กจะเจ็บมากเกินไป เขาจูบไปตามซอกคอขาวเนียนจนทั่วแล้วค่อยๆขยับสะโพกให้เร็วขึ้นทีละนิดอย่างช้าๆ มาร์คที่เริ่มผ่อนคลายบ้างแล้วก็ดึงตัวของยูคยอมให้เข้ามาใกล้

"จูบหน่อยสิ"

ยูคยอมบดริมฝีปากอิ่มจนบวมช้ำไปหมด เขาขยับสะโพกเร็วขึ้น เสียงเนื้อกระทบกันดังแข่งเสียงครางของทั้งสองไปทั่วห้อง ร่างสูงเพิ่มจังหวะให้เร็วขึ้นอีก

"อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊า!! คยอม อ๊าาา รัก.. อ๊ะ"

"อืม...รักครับ"

"คยอม..."

"หืม..."

"ไม่ไหวแล้ว อ๊า!!"

"พร้อมกันนะครับ"

ร่างสูงขยับสะโพกเร็วขึ้นเรื่อยๆจนในที่สุดทั้งสองก็ถึงจุดหมายพร้อมกัน ยูคยอมดึงแก่นกายของตัวเองออกมา น้ำรักสีขาวขุ่นเปรอะเลอะไปทั่วหน้าท้องขาวของมาร์ค ร่างสูงจับร่างเล็กให้พลิกตัวเป็นหันหลังเข้าหาตัวเอง จากนั้นก็สอดใส่แก่นกายใหญ่เข้าไปที่ช่องทางรักอีกครั้ง

"อ๊า!!!! ลึกอีกสิคยอม"

"เรียกที่รักสิครับคนเก่ง"

"ทะ...ที่รัก อ๊ะ ลึกอีก"  ยูคยอมแกล้งถอดแก่นกายออกมาครึ่งหนึ่ง  "อ๊ะ พอแล้วหรอ อ๊า!!!!!!!"  แต่ก็สอดใส่เข้าไปทันทีจนสุดปลาย  "สะ...เสียว อ่าาา เสียวมาก อ๊าาา"

"ชอบมั้ย"  เขากระซิบที่ข้างหู

"ชอบ...ชอบมาก เอาอีก"

"อ้อนสิครับ"

"งื้อ...อ้อนแบบไหน อย่าหยุดสิ ขยับด้วย"

"อ้อนแบบไหนดีน๊าาา"  มาร์คจับมือยูคยอมข้างหนึ่งมาทาบกับเม็ดบัวสีชมพูของตัวเอง

"คยอม...ทำต่อสิ น่านะ... นะๆๆๆ"  ยูคยอมขยับสะโพกเป็นจังหวะเร็วๆอีกครั้งจากนั้นก็หยุดแล้วถอดแก่นกายออกครึ่งหนึ่ง มือหนาเลื่อนไปจับเอวของคนรักทั้งสองข้างจากนั้นก็สอดแก่นกายเข้าไปอีกครั้งอย่างแรง และขยับสะโพกเร็วๆทันที

"อ๊ะ! อ๊ะ!"

"อ่า! อึก! อ่า!"

"อ๊ะ อ๊าาา อ๊ะ!"

"อึก... อ่า!"

"อ๊ะ!! มะ ไม่ไหวแล้ว อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ"

"อึก! อึก! อ่าห์..."

"อ๊าาาาาา!!!!!!"  น้ำรักสีขาวถูกปลดปล่อยออกมาอีกครั้ง เขาถอดแก่นกายออกมาแล้วโน้มตัวทับร่างเล็กทันที

"อีกรอบนะครับ คราวนี้ม้าคอยู่ข้างบนนะ"

"พอก่อนนะม้าคเหนื่อยมากเลย"

"อีกรอบเดียวนะๆๆๆ"

"ขอนอนพักแปปนึงไม่ได้หรอ"

"ไม่ได้ๆๆๆ จะเอาตอนนี้"

"ง่าาา คยอมเด็กดื้อ!! ดื้อๆๆๆๆๆ"

"อยากปราบเด็กดื้อมั้ยล่ะ ขึ้นข้างบนสิ คิ"

"เดี๋ยวก่อน!!!"  ยูคยอมลุกขึ้นแล้วจับมาร์คขึ้นมานั่งคร่อมบนตัก

"เร็วสิ ปราบเด็กดื้อคนนี้หน่อย"

"เด็กดื้อบ้า!"  มาร์คดันตัวเองขึ้นเล็กน้อยแล้วใช้มือจับแก่นกายใหญ่ของยูคยอมสอดเข้ามาที่ช่องทางรักของตัวเองแล้วจึงกดตัวลงมา  "อ่า..."  สองแขนโอบรอบคอของร่างสูง สะโพกขยับเป็นจังหวะที่ยูคยอมรู้สึกว่ามันกำลังพอดี มือหนาลูบไล้เม็ดบัวสีชมพูเพื่อกระตุ้นอารมณ์ของมาร์ค ริมฝีปากหนาจูบใต้คางของร่างเล็กก่อนจะเลื่อนขึ้นไปที่ริมฝีปากอิ่ม

ร่างเล็กเร่งจังหวะสะโพกให้เร็วขึ้นแต่มือหนาก็รั้งเอวไว้เพื่อไม่ให้ร่างเล็กรีบมากนัก มาร์คผ่อนจังหวะลงเล็กน้อย เขาผละริมฝีปากออกจากคนรักแล้วใช้ลิ้นลากไปตามซอกคอของอีกฝ่ายแทน ยูคยอมครางต่ำออกมาอย่างพอใจ เขาจับเอวมาร์คอย่างหลวมๆ มาร์คจึงเร่งจังหวะสะโพกให้เร็วและแรงขึ้นจนทั้งสองถึงปลายทางด้วยกันอีกครั้งหนึ่ง

"อ๊าาาา!!! / อ่าาาาา...."  ร่างเล็กยังไม่ยอมลุกจากตัวของร่างสูง เขาซบหน้าลงกับอกกว้าง ทั้งสองหอบหายใจถี่

กว่าสามชั่วโมงที่พวกเขาแลกสัมผัสกันอย่างเร้าร้อนยูคยอมจึงอุ้มมาร์คไปอาบน้ำเพื่อให้ผ่อนคลายขึ้นแล้วอุ้มมาวางไว้ที่เตียงดังเดิม ทั้งสองคนหลับไปด้วยความเหนื่อยล้า จนถึงช่วงค่ำของวันคริสต์มาส มาร์คค่อยๆลืมตาขึ้นมา เขานอนอยู่ในอ้อมกอดของยูคยอม

"เด็กดื้อ ตื่นได้แล้วนะ"

"หืม...."

"มาดูวิวตรงกระจกเร็ว สวยมากๆเลย ม้าคนอนมองตรงนี้ยังสวยเลย"

"หืม...ขอนอนก่อนได้มั้ย"

"เด็กดื้อตื่นเดี๋ยวนี้นะ!"  มาร์คฟาดฝ่ามือลงที่แขนของยูคยอม

"โอ๊ย เจ็บนะม้าค ตื่นก็ได้คร้าบบบ"

"อุ้มไปดูด้วย"

"คร้าบๆ"  ยูคยอมค่อยๆยันตัวขึ้นแล้วอุ้มร่างเล็กไปที่กระจกบานกว้าง

"ว้าว สวยมากๆเลย"  แสงไฟระยิบระยับที่ถูกประดับประดาไปทั่วเมืองสร้างความสวยงามให้กับบรรยากาศยามค่ำคืนแบบนี้  "นี่คยอม"

"ครับ?"

"คริสต์มาสปีหน้าพามาอีกนะ ม้าคมีความสุขมากๆเลย"

"พามาแล้วทำแบบวันนี้ได้อีกป่าว"

"บะ...บ้า ใครเค้าถามกันเล่า"

"ฮ่าๆๆๆ น่ารักอีกแล้ว รักม้าคนะครับ"

"ม้าคก็รักคยอม เมอรี่คริสต์มาสนะที่รัก"

"เมอรี่คริสต์มาสครับหัวใจของผม"

.....และแล้วทุกอย่างก็จบลงอย่างมีความสุข ถึงเวลาเที่ยงคืนยูคยอม มาร์คและเด็กคนอื่นๆในดินแดนคริสต์มาสทาวน์ก็กลับยังมิติของตนเอง เด็กดีบนโลกมนุษย์ก็ได้รับของขวัญตามที่ใจปรารถนา คุณผู้อ่านลองขอของขวัญจากลุงซานต้าผักดูสิคะ ถ้าเป็นเด็กดี ก็อาจจะสมหวังแบบเด็กที่ชื่อว่ายูคยอมก็เป็นได้ จบบริบูรณ์.....

- Merry Christmas Yumark Shipper -

Talk: โอ๊ะโอ~~สนุกมั้ยคะกับนิทานวันคริสต์มาสโดยศรีคนขี้ชิปเองค่าาาา 555555 คริสต์มาสนี้ขอให้เหล่าคยอมมัคชิปเปอร์เอนจอยกับการอ่านฟิคของศรีนะคะ ลงรัวๆเลยวันนี้ พอดีว่าชื่นชอบเทศกาลนี้เป็นพิเศษ เลือกทีมกันได้นะคะ #คยอมเด็กดี vs #คยอมเด็กดื้อ หวีดในทวิตได้เต็มที่เลยค่า เมอรี่คริสต์มาสนะคะชาวเรือ /ทำมือรูปหัวใจ บ๊ะบายยยย

CUT SCENE [SF] A Song For You Part III

CUT SCENE [SF] A Song For You Part III

       บทเพลงรักของทั้งสองคนกำลังเริ่มบรรเลงอีกครั้ง ยูคยอมสอดมือหนาเข้าไปใต้เสื้อของคนบนตัก นิ้วเรียวหยอกเย้ากับจุดไวต่อสัมผัส มาร์คส่งเสียงหวานออกมาอย่างห้ามไม่ได้

"อ๊ะ...อื๊อ..."  ร่างเล็กหลับตาพริ้มรับสัมผัสทุกอย่างที่ยูคยอมมอบให้

       ยูคยอมค่อยๆถอดเสื้อผ้าของมาร์คออกจนเหลือแต่ร่างเปลือยเปล่าบนตัก ริมฝีปากหนาประกบเข้ากับริมฝีปากอิ่ม ดูดดึงหยอกเย้าก่อนจะสอดลิ้นร้อนเข้าไปชิมความหวานในโพรงปาก ลิ้นเล็กเกี่ยวตวัดลิ้นหนาอย่างไม่ยอมแพ้ สองแขนของมาร์คโอบรอบคอยูคยอมเอาไว้ มือหนาลูบไล้ไปตามขาเนียนก่อนจะหยุดตรงส่วนกลางของอีกฝ่าย รสจูบอันเร่าร้อนทำให้คนตัวเล็กหายใจไม่ทันมือบางทุบหน้าอกแกร่งเบาๆ

       ยูคยอมถอดริมฝีปากออกเพื่อให้มาร์คได้สูดเอาออกซิเจนเข้าไปอย่างเต็มปอดแล้วจึงประกบริมฝีปากกลับเข้าอย่างเดิม มือหนาทำหน้าที่ปรนเปรอความสุขให้กับแก่นกายเล็กที่ชูชัน รูดเข้าออกเป็นจังหวะอย่าสม่ำเสมอ ยูคยอมถอนริมฝีปากออกมาอีกครั้งแล้วพรมจูบไปตามซอกคอขาวเนียนของอีกฝ่าย

"อ๊ะ...อ๊า...อื๊อ.."  มาร์คครางออกมาไม่เป็นภาษา ยูคยอมค่อยๆเพิ่มจังหวะของมือให้เร็วขึ้นจนมาร์คถึงปลายทาง  "อ่า..... สะ...เสร็จแล้ว..."  มาร์คส่งสายตาหวานเยิ้มมาให้ยูคยอม  "สอดเลยนะคยอม..ทะ...ทนไม่ไหวแล้ว"  ยูคยอมยิ้มให้อย่างคนมีชัยชนะ

"ไหนเมื่อกี้บอกไม่เอาไง เนี้ยคยอมทำแค่นี้พอแล้วเนาะ"

"งื้อ...อย่าแกล้งเค้าสิ ทำต่อนะ นะๆๆๆ"

"ทำดีมั้ยน๊า..."

"เค้าทำเองก็ได้"  ร่างเล็กถอดเสื้อของร่างสูงออก สองมือเล็กกอบกุมใบหน้าของอีกฝ่ายเอาไว้ พรมจูบไปทั่วใบหน้า หน้าผาก เปลือกตา ปลายจมูก แก้มทั้งสองข้าง และจุดสุดท้ายคือริมฝีปากหนา

       ยูคยอมที่อยากแกล้งคนรักจึงไม่ยอมเปิดปากออก มาร์คใช้ลิ้นเล็มเลียไปตามริมฝีปากหนาอย่างเอาแต่ใจ เมื่อคิดว่าอีกฝ่ายคงไม่ยอมให้ส่งลิ้นเข้าไปง่ายๆจึงลากลิ้นลงมาตามร่างกายแทน ริมฝีปากอิ่มหยุดอยู่ที่อกแกร่งแล้วจัดการครอบครองจุดไวต่อสัมผัสของยูคยอม ดูดดึงราวกับเป็นหวานเย็น มือเรียวเลื่อนลงมาปลดตะขอกางเกง ยูคยอมขยับตัวเล็กน้อยเพื่อให้มาร์คได้ถอดกางเกงของตัวเองออกได้อย่างสะดวก มาร์คผละริมฝีปากออกจากอกของยูคยอม เขาดึงกางเกงของอีกฝ่ายออกอย่างร้อนรน

"ใจเย็นๆสิครับ รีบจังเลยนะ"  ยูคยอมพูดหยอกล้อคนรัก เขาลุกขึ้นยืนเต็มความสูงแล้วถอดกางเกงของตัวเองออกเหลือแต่อันเดอร์แวร์ชิ้นสุดท้าย  "ถอดให้หน่อยสิที่รัก"  มาร์คคุกเข่าลงตรงหน้าใช้ปากงับไปที่ขอบกางเกงแล้วดึงลงจนถึงเข่าแล้วจึงใช้มือดึงมันลงจนสุด

       ยูคยอมเอื้อมมือไปจับท้ายทอยของมาร์ค มืออีกข้างจับแก่นกายของตัวเองส่งเข้าไปในโพรงปากของอีกฝ่าย มาร์คใช้มือจับแก่นกายใหญ่ของคนรักเอาไว้ ขบกัดเบาๆตรงส่วนปลาย ลิ้นเล็กโลมเลียไปตามแท่งร้อนนั้น

"อืม..."  ยูคยอมครางต่ำออกมาอย่างพอใจ

       มาร์คใช้ปากดูดเข้าออกอย่างเป็นจังหวะเร่งรีบ ความเร็วของเขาทำให้ยูคยอมแทบทนไม่ไหวอย่างจะสอดใส่เต็มที่แต่อีกใจก็อย่างแกล้งคนรักอยู่ มาร์คเพิ่งจังหวะดูดเข้าออกให้เร็วขึ้นจนยูคยอมถึงปลายทาง มาร์คกลืนกินน้ำรักของอีกฝ่ายจนหมด ยูคยอมดึงมาร์คขึ้นมาบดจูบอย่างเร้าร้อนจนน้ำสีใสไหลออกมาจากมุมปากของทั้งคู่

       ยูคยอมพามาร์คเดินไปที่โต๊ะทานข้าวในห้องครัว ยกคนตัวเล็กขึ้นไปนั่งบนโต๊ะโดยที่ริมฝีปากยังไม่แยกออกจากกัน เขายืนเท้าแขนไว้กับโต๊ะ มาร์คโอบรอบคอของอีกฝ่ายมือบางสอดเข้าไปที่กลุ่มผมสีเข้ม ร่างสูงถอนริมฝีปากออกแล้วเลื่อนขึ้นไปจูบหน้าผากอีกฝ่าย

"อยู่นี่แป๊บนึงนะที่รัก"

"ไปไหน...ยังไม่ได้ทำเลยนะ"  มาร์คดึงแขนของยูคยอมเอาไว้

"เดี๋ยวมานะครับ"  ยูคยอมกดจมูกลงไปที่แก้มขาวเนียนก่อนจะเดินออกมาที่ห้องนั่งเล่นแล้วหยิบกางเกงตัวเองขึ้นมา มือหนาล้วงเข้าไปที่กระเป๋าหลังแล้วหยิบถุงยางอนามัยออกมา เขาเดินกลับเข้ามาหามาร์คอีกครั้ง

       มาร์คเห็นสิ่งของในมือของยูคยอมก็ยิ้มออกมา เขาแบมือออกไปขอสิ่งของนั้นกับคนรัก ยูคยอมขมวดคิ้วเล็กน้อยแต่ก็ยอมวางมันลงบนฝ่ามือเรียว

"เดี๋ยวเค้าใส่นะ"  มาร์คฉีกซองสีเงินออก เขาหยิบถุงยางออกมาแล้วสวมเข้าไปที่แก่นกายใหญ่ตรงหน้า

"เจลอยู่ในกระเป๋าอ่ะ"  ยูคยอมที่ทำท่าจะเดอนออกไปอีกรอบก็ถูกมาร์คดึงเอาไว้

"ไม่ต้องใช้หรอก สอดเลย"

"บ้าหรอมาร์ค เดี๋ยวก็เจ็บหรอก"

"ก็เจ็บ..."  มาร์คดึงยูคยอมให้เข้าหาตัวเองแล้วกระซิบที่ข้างหูว่า "แต่เสียวดี เค้าชอบ"  ยูคยอมยิ้มรับกับคำตอบนั้น เขาสอดนิ้วของตัวเองเข้าไปที่ช่องทางรักของมาร์ค แล้วค่อยๆเพิ่มจำนวนจากหนึ่งเป็นสอง จากสองเป็นสาม

"อึก... อ่า..."  เขาขยับนิ้วเข้าออกครู่หนึ่งแล้วจึงถอดออก ยูคยอมจับแก่นกายที่ขยายตัวเต็มที่สอดเข้าไปที่ช่องทางสีสวยของมาร์ค "อ๊ะ...อ่า..ลึกอีก..."  ยูคยอมกระแทกแก่นกายเข้าไปจนสุด "อ๊า!!! เอาอีก... อ่า.."  เขาถอดแก่นกายออกเล็กน้อยก่อนจะกระแทกเข้าไปอีกครั้ง ช่องทางสีสวยตอดรัดเขาเป็นอย่างดี  "อ๊า!!! สะ...เสียว"

"อืม...อ่า"  ร่างสูงขยับสะโพกเป็นจังหวะช้าๆก่อนจะค่อยๆเพิ่มจังหวะให้เร็วมากขึ้น

"อึก...เร็วอีก...อ๊ะ...อ๊า!"

"ม..มาร์ค..อืมม"  ยูคยอมขยับสะโพกเร็วขึ้น

"ค..คยอม...อ๊า..ม..ไม่ไหวแล้ว เร็วอีก"

"อ่า..."  เขาขยับสะโพกเร็วขึ้นตามคำขอและแล้วทั้งคู่ก็ถึงปลายทางพร้อมกัน

"อ๊า!!!"

"อ่า..."

        มาร์คกอดร่างหนาไว้แน่น ร่างเล็กหอบจนตัวโยน ยูคยอมจูบซับเหงื่อของอีกฝ่ายตามไรผม มาร์คซุกหน้าเข้ากับซอกคอของอีกฝ่าย ริมฝีปากบางสร้างร่องรอยไว้ที่ซอกคอของคนตัวสูง

"เข้าไปนอนในห้องมั้ย"  ยูคยอมเอ่ยถาม

"อื้ม...อุ้มหน่อยไม่มีแรงเดินเลย"  มาร์คตอบเสียงหวาน ยูคยอมจึงอุ้มคนรักไว้ในท่าเจ้าสาวแล้วพาไปที่ห้องนอน เขาค่อยๆวางมาร์คไว้บนเตียงอย่างแผ่วเบา จูบไปที่หน้าผากแล้วจึงเดินเข้าน้ำไปทำธุระส่วนตัวสักครู่

กลับไปอ่านต่อที่: http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1403577&chapter=17

[OS] KYUM ❤ MARK (18+)

ณ โรงเรียนมัธยมปลายแห่งหนึ่ง


        อากาศยามเช้าเย็นสบาย แสงแดดอ่อนๆทำให้ร่างกายอบอุ่นขึ้น มันช่างเหมาะแก่การไปโรงเรียนของคิมยูคยอมคนนี้เสียจริงๆ เขาคือนักเรียนดีเด่นประจำปีเพราะผลการเรียนที่ได้คะแนนสูงสุดมาโดยตลอด ทั้งยังพ่วงตำแหน่งหัวหน้าห้องม.ปลายปี 2/B แถมยังเป็นที่ไว้วางใจของคุณครูในโรงเรียน แต่....ทุกคนก็ใช่ว่าจะประสบความสำเร็จในทุกๆด้านเสมอไป เนื่องด้วยยูคยอมทุ่มเวลาให้กับการท่องตำราเรียนเลยทำให้ไม่ได้ใช้ชีวิตแบบเด็กมัธยมทั่วไป เขาไม่มีเพื่อน ไม่มีแฟน ไม่มีสังคม ชีวิตเขามีแค่ พ่อที่เป็นหมอ แม่ที่เป็นทนายความ พี่สาวที่เป็นพยาบาล ตัวเขาที่ต้องตั้งใจอ่านหนังสือและสอบชิงทุนมหาวิทยาลัยให้ได้


       และแน่นอนเด็กแก่เรียนอย่างยูคยอมก็คงหนีไม่พ้นการใส่แว่นหนาๆ สองมือหอบหนังสือเรียนเดินก้มหน้าก้มตาไปมา และมักจะถูกกลุ่มเด็กหลังห้องแกล้งเสมอ วันนี้ก็เช่นกัน


"เฮ้!ยูคยอม ขอลอกการบ้านหน่อยสิ ฉันไม่ได้ทำมาน่ะ"  เสียงของเด็กหลังห้องพูดขึ้น

"น...นายก็ลองทำเองดูสิ"  ยูคยอมตอบออกไปแบบกล้าๆกลัวๆ

"ก็ฉันไม่อยากคิดเอง มันปวดหัว ขอลอกนิดหน่อยๆไม่ได้รึไงห๊ะ!?"

"กะ...ก็ได้"  ยูคยอมค่อยๆยื่นสมุดไปให้เด็กผู้ชายหลังห้องคนนั้น แต่ก่อนที่เด็กผู้ชายคนนั้นจะรับไปก็มีเรียวมาดึงไปก่อน

"เห่ย! เอาคืนไปไม่ต้องให้มัน มึงมาลอกของกูนี่"

"โอโหลูกพี่มาร์ค ร้อยวันพันปีไม่เห็นทำการบ้านเลยนะวันนี้คิดไงมาทำเนี้ย"

"มึงจะลอกไม่ลอก ไม่ลอกกูส่งละนะ"  มาร์คยื่นสมุดไปให้กลุ่มเด็กผู้ชายหลังห้องให้ลอกการบ้าน

"วันนี้มาแปลก ทำซะเรียบร้อยเลย"  หนึ่งในกลุ่มเด็กที่มุงลอกการบ้านพูดขึ้น

"กูได้ครูดี"  มาร์คหน้าขึ้นสีเล็กน้อย สายตามองไปที่ยูคยอมอย่างมีอะไรแอบแฝง ยูคยอมก็มองกลับมาด้วยสายตานั้นเช่นกัน


       ทุกๆคนต่างก็มีความลับทั้งนั้น ไม่เว้นแม้แต่ยูคยอม หลังเลิกเรียนคือเวลาที่เป็นของเขาจริงๆ เขาได้รับหน้าที่ให้เก็บงานที่ครูสั่งให้ทำในห้องไปส่งตอนเย็น ครูกำชับอีกว่าให้เก็บของทุกคนให้ครบก่อนถึงจะกลับบ้านได้ และเจ้าประจำที่ส่งช้าที่สุดก็คือ...มาร์ค ต้วน


"มาร์ค...เมื่อไหร่จะเสร็จเราจะได้รีบเอาไปส่ง"

"แล้วทำไมต้องพูดห่างเหินขนาดนั้นด้วยล่ะ!"

"ก็.... เร็วๆเถอะเราต้องไปมีเรียนพิเศษต่อนะ"

"เรียนอีกละ เบี้ยวเค้ามากี่วันแล้ววันนี้ไปกับเค้าไม่ได้หรอ"  มาร์คที่ใครๆต่างคิดว่าเขาเป็นหัวหน้าแก๊งเด็กเกเรหลังห้องแท้จริงแล้วเขาคือลูกแมวขี้อ้อนของยูคยอมต่างหาก

"ถ้าพ่อรู้ เราโดนดุแน่ถ้าไม่ไปเรียนพิเศษน่ะ"

"เออก็ได้! งั้นเค้าจะไปเดินเที่ยวกับแจ็คสันห้องCที่เมื่อวานมาขอเบอร์เค้า ตัวจะทำไรก็ทำเลย"  มาร์คส่งสมุดให้กับยูคยอมที่เขาทำเสร็จนานแล้วแต่ที่ไม่ยอมส่งให้เพราะอยากอยู่กับยูคยอม

"อย่าประชดได้มั้ยมาร์ค เราลำบากใจนะ"

"อ่อ คบกับเค้ามันลำบากใจมากสินะ"  มาร์ครู้ดีว่าเขาเรียกร้องอะไรจากยูคยอมมากไม่ได้ เขาแค่อยากใช้เวลาหลังเลิกเรียนด้วยกันก็เท่านั้น เพราะเรื่องของพวกเขามันต้องเป็นความลับ

"มาร์ค...คือ...."

"ช่างเถอะ รีบเอาไปส่งสิ จะได้รีบไปเรียนพิเศษ เค้าไปล่ะ"

"แล้วมาร์คจะไปกับคนที่ชื่อแจ็คสันมั้ย"

"อย่าสนใจเลย ไปเรียนเถอะ"  แล้วมาร์คก็เดินออกจากห้องไป ยูคยอมอยากจะอยู่กับมาร์คใจแทบขาดแต่เขาก็มรหน้าที่ที่ต้องเรียน ก่อนจะคบกันมาร์คก็รู้ข้อนี้ดี แต่ยิ่งนานวันปัญหาก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้น หรือว่าความสัมพันธ์แบบลับๆของเราควรจะหยุดได้แล้ว...


       เย็นวันนั้นยูคยอมรีบออกไปเรียนพิเศษตามที่นัดหมายกับคุณครูที่พ่อหาให้ เขาใช้เวลาเรียนไปทั้งหมดสองชั่วโมง พอออกมาจากที่เรียนพิเศษก็ค่ำมากแล้ว เขาจึงรีบเดินกลับบ้าน ระหว่างทางเขาเห็นมาร์คนั่งอยู่กับเด็กม.ปลายคนหนึ่งที่ตัวเล็กกว่ามาร์คนิดหน่อยแต่ดูแข็งแรงกว่าเพราะตัวหนา คงจะเป็นแจ็คสัน... คนตัวหนาใช้มือตบบ่าเบาๆของมาร์คก่อนที่มาร์คจะเอนตัวซบกับไหล่กว้าง ยูคยอมตัวชาไปหมด เขากำหมัดแน่น แต่แล้วก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ปรากฏชื่อของแม่เลยทำให้ยูคยอมต้องรีบกดรับสายและเดินกลับบ้าน


       เช้าวันเดิมๆของยูคยอมก็เริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง วันนี้จิตใจก็ดูเหมือนจะห่อเหี่ยวกว่าทุกๆวัน เขายอมรับกับตัวเองเมื่อคืนว่า เขาคงต้องจบความสัมพันธ์กับมาร์คแล้วจริงๆ ยิ่งเดินต่อยิ่งมีปัญหา แต่พอเห็นหน้าอีกคนแล้วความตั้งใจทั้งหมดก็พังทลาย ยูคยอมรักมาร์ค มาร์ครู้ดี...


"เอาล่ะ ทำงานที่ครูสั่งให้เสร็จภายในวันนี้นะ ยูคยอมอย่าลืมเก็บรวบรวมไปส่งก่อนกลับบ้านล่ะ พักได้"

"คร้าบบบ/ค่าาา"  เสียงเด็กๆในห้องขานรับพร้อมกับเสียงกริ่งพักกลางวันเตือนขึ้น แจ็คสันวิ่งหน้าตั้งมาที่ประตูห้องพร้อมกับตะโกนเรียกมาร์ค

"มาร์คๆไปกินข้าวเที่ยงด้วยกันมั้ย"  มาร์คมองไปที่ยูคยอมแว่บหนึ่งก่อนจะตอบออกไป

"ไม่ล่ะ"

"อ้าวทำไมล่ะ"

"เหอะน่า นายไปกินเหอะ"  แจ็คสันเดินคอตกออกจากห้องไป


       มาร์คมองยูคยอมครู่หนึ่งแล้วส่งสายตาบอกเป็นเชิงว่าให้ไปเจอกัน ดาดฟ้าของโรงเรียนคือสถานที่ที่ทั้งสองแอบมานั่งกินข้าวด้วยกันบ่อยๆ


"ทำไมถึงไม่ไปกินข้าวกับแจ็คสันล่ะ"

"เอ้า! ก็เห็นตัวมองนึกว่าหึงเลยไม่ไป สรุปคือให้ไปกินหรอ"

"ป่าว...ไม่ได้พูดแบบนั้นสักหน่อย"  ยูคยอมตอบเสียงเบา

"นี่คยอม"

"หื้ม?"

"ตัวรักเค้าป้ะ"

"ถามทำไมอ่ะ"

"ก็อยากรู้"

"ไม่บอกได้มั้ย"  จริงๆคือยูคยอมคนนี้เขินจะตาย

"ตามใจ แต่เค้ารักตัวนะ ตัวให้เค้าเก็บเป็นความลับเค้าก็ทำ"

"แล้วทีเมื่อวานกับแจ็คสันล่ะ"

"เมื่อวาน ...ทำไมอ่ะ"

"เราเห็นนะ!ที่สวนสาธารณะอ่ะ"

"ที่ซบอ่ะนะ ก็ไม่มีอะไรนี่"  มาร์คยักไหล่ตอบ

"อ่อคือจะไปซบกับใครก็ได้งั้นหรอ"

"สนใจด้วยรึไง ไม่มีไรหรอก เพื่อนกัน"

"ไม่เอาได้มั้ยเพื่อนแบบนั้นอ่ะ ทำไมต้องถึงเนื้อถึงตัวล่ะ ซบทำไม มาซบไหล่เค้าดิ"

"แล้วตัวอยู่ให้ซบมั้ยล่ะ!! ไม่กงไม่กินมันแล้ว! อิ่ม!!"  มาร์คลุกขึ้นเดินหนีกลับไปห้องเรียนเพื่อเรียนช่วงบ่ายจนถึงคาบสุดท้าย เขาไม่มีสมาธิทำงานตามที่ครูสั่งเลย จึงเหลือเขาเป็นคนสุดท้ายที่ยังไม่ได้ส่ง

"ลอกมั้ย"

"ไม่ต้องเดี๋ยวทำเอง"

"จะได้เสร็จเร็วๆไง"

"จะรีบไล่ให้กลับก็พูด"

"ไม่ทะเลาะกันได้มั้ยมาร์ค"

"น่าเบื่อ! เอามาสิจะลอก"  มาร์คยื่นมือออกไปหายูคยอม แต่แทนที่จะเป็นสมุดกลับกลายเป็นแว่นตาแทน มาร์ครู้ดีว่ายูคยอมในโหมดถอดแว่น...มันเป็นยังไง


       มาร์คถูกยูคยอมดึงเข้ามาหาตัวพร้อมกับประกบริมฝีปากเข้าหากัน ลิ้นร้อนถูกสอดเข้าไปควานหาความหวานในโพรงปากอย่างช่ำชอง ลิ้นเล็กเกี่ยวตวัดลิ้นหนาไปมาอย่างซุกซน มือเรียวลูบไล้ไปตามแผงอกกว้าง มือหนาดึงชายเสื้อนักเรียนของอีกคนออกแล้วสอดเข้าไป นิ้วเรียวหยอกเย้ากับจุดไวต่อสัมผัสจนอีกคนครางออกมา มือหนาอีกข้างปลดเข็มขัดนักเรียนของคนตัวบางออกแล้วสอดมือลงไปในกางเกงตัวจิ๋ว ลูบคลำอยู่ครู่หนึ่งก็ถอนมือออกมา


"อ่าห์.."  มาร์คที่เพิ่งได้มีโอกาสหายใจก็รีบสูดลมเข้าปอดตัวเองให้มากที่สุด


       ยูคยอมดึงกางเกงของมาร์คออกจนไม่เหลือสิ่งใดปกปิดสิ่งที่ชูชันนั้นได้ เขาใช้ปากครอบครองสิ่งอ่อนไหวของมาร์คเอาไว้ ดุดเข้าออกเป็นจังหวะที่ไม่เร็วและไม่ช้าจนเกินไป มาร์คขยับผมของยูคยอมแน่นเพื่อระบายอารมณ์ ยูคยอมกัดเบาๆไปที่ส่วนปลายเพื่อเพิ่มความเสียวซ่านให้กับมาร์คจนคนตัวบางปล่อยน้ำสีขาวขุ่นออกมา เขาผละออกมาจากตรงนั้นแล้วจัดการถอดกางเกงของตัวเองออกอย่างรีบร้อนเพราะส่วนกลางของตัวเองเจ็บปวดไปหมด เขาเอาน้ำสีขาวขุ่นของมาร์คมาชะโลมไปที่แก่นกายมหญ่ของตัวเองก่อนจะจับเอวมาร์คพลิกตัวให้หันหลังแล้วยกขึ้นมานั่งทับตัวเอง ช่องทางสีสวยที่ไม่ได้มีอะไรแทรกเข้าไปเปิดทางก่อนจึงคับแน่น เขาพยายามดันแท่งร้อนให้เข้าไปได้มากที่สุด


"อ๊า!!!! เจ็บนะคยอม"

"ขอโทษ แต่เค้าไม่ไหวแล้ว"

"อ๊า!!! เจ็บ!! เค้าเจ็บ อ๊ะ! อ๊า!!"

"ทนอีกนิดนะที่รัก"

"คยอม!!! อ๊า!!"  ยูคยอมกดเอวมาร์คให้ทับลงมาอีกรอบ ช่องทางสีสวยตอดรัดแก่นกายของยูคยอมเป็นอย่างดี เขารอสักครู่แล้วค่อยขยับมันเข้าออกเป็นจังหวะช้าๆ

"ยังเจ็บอยู่มั้ย"

"อื๊อ...นิดหน่อย อ่าห์... ลึกอีกได้มั้ย อ่าห์.."

"พอแล้วเดี๋ยวเจ็บนะ"

"เอาอีกนะ...ลึกอีก"  ยูคยอมกดเอวมาร์คลงมาอีกครั้ง  "อ๊า!!!"   แล้วเขาก็เริ่มเร่งจังหวะให้เร็วยิ่งขึ้น ริมฝีปากหนาสร้างรอยรักเอาไว้ทั่วแผ่นหลังและซอกคอขาวเนียน  "อ๊ะ!!! ไม่ไหวแล้วคยอม อ๊า!!!"  ยูคยอมเร่งจังหวะให้เร็วขึ้น...จนถึงปลายทางแห่งความสุข "อ๊า!!!! อ่าห์..."  เขาปลดปล่อยน้ำรักสีขาวออกมาจนเลอะขามาร์คเต็มไปหมด

"อืมห์..."  ยูคยอมจูบซับเหงื่อของมาร์ค เขาค่อยๆยกคนตัวเล็กออกจากตัวเอง มือหนาล้วงเข้าไปในกระเป๋าเสื้อของตัวเองเพื่อหยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาเช็ดบริเวณที่เลอะคราบน้ำรักสีขาวขุ่นของตัวเองให้กับอีกคนจนหมดแล้วก็ใส่กางเกงให้อย่างเรียบร้อย แล้วจึงค่อยหันมาจัดการกับตัวเอง

"ขอโทษนะ..."  ยูคยอมเอ่ยอย่างรู้สึกผิด

"ขอโทษทำไม"

"ที่ทำให้เจ็บ"

"ไม่เป็นไรเลย เค้ามีความสุขจะตาย"

"มาร์คเคยถามใช่มั้ยว่าคยอมรักมาร์ครึป่าว"

"อ่าห้ะๆ"  มาร์คจ้องหน้ายูคยอมเพื่อรอฟังคำตอบ

"คยอมรักมาร์คมากนะ แต่หลายๆอย่างตอนนี้คยอมเลยทำให้เรื่องของเรามันชัดเจนไม่ได้ รอหน่อยนะ ถ้าจบม.ปลายแล้วออกไปอยู่หอด้วยกันนะ"  มาร์คคลี่ยิ้มออกมาแล้วโอบรอบคออีกคน

"ตกลง เค้าจะรอนะ"  มาร์คทาบทับริมฝีปากของตัวเองเข้ากับอีกคน




-FIN-




Talk: อิอิ ศรีแต่งเพราะชุดนักเรียนเลยค่ะ แงงงง้ พล็อตตอนแรกที่คิดไว้ไม่ใช่แบบเน้!! แต่งไปแต่งมาแบบ เอ๊ะอะไรรรร แต่เอาเถอะค่ะ จบแบบไม่นกคือคติประจำใจของศรี ทูลลาสายกามทุกท่าน บัยยย~~

CUT SCENE [SF] Freedom | Promise | Love (3/3)

 ลิ้นเล็กถูกส่งเข้าไปในโพรงปากอย่างโหยหา ตลอดเวลาที่ผ่านมามาร์คต้องการยูคยอมเสมอโดยที่ยูคยอมเองก็รู้ดี แต่สาเหตุที่เขายังไม่กระทำใดๆกับมาร์คเขาเพียงแค่รอเวลาก็เท่านั้น ซึ่งเวลานี้ก็มาถึง


       ลิ้นหนาตวัดเกี่ยวหยอกเย้ากับลิ้นเล็กอย่างไม่มีใครยอมใคร แรงปรารถนาเริ่มกระตุ้นอารมณ์คนทั้งคู่เรื่อยๆ จูบอันร้อนแรงทำให้มาร์คแทบละลาย เขาไม่เคยได้รับรสจูบที่แสนหวานขนาดนี้มาก่อนในชีวิต เหมือนเด็กที่ชอบกินของหวานๆยิ่งได้ลิ้มลองยิ่งต้องการไม่มีที่สิ้นสุด ยูคยอมพลิกตัวคร่อมร่างเล็กเอาไว้ ก่อนจะถอดจูบออกมาเพื่อให้มาร์คได้พักหายใจ ส่วนตัวเองก็สร้างร่องรอยไว้รอบคอขาวเนียนนั่น


       มาร์คเพิ่งเคยได้รับรู้เป็นครั้งแรกว่าการโดนคนที่เรารักกระทำแบบนี้มันทั้งรู้สึกดีและต้องการมากขึ้นเรื่อยๆจนแทบหยุดไม่ได้ มาร์คมองยูคยอมที่ถลกเสื้อของเขาขึ้นมาจนถึงบริเวณคอ ลิ้นชื้นครอบครองจุดไวต่อสัมผัสหยอกเย้าจนมาร์คต้องร้องครางออกมาเพื่อระบายอารมณ์ มือเรียวจิกผ้าปูที่นอนแน่นจนยับยู่ยี่



       ยูคยอมลากริมฝีปากลงมาจนถึงขอบกางเกงของมาร์คพรมจูบไปทั่วบริเวณส่วนกลางของอีกฝ่ายโดยที่ยังมีสิ่งขวางกั้นอยู่ เขาใช้มือปลดกระดุมกางเกงยีนส์ผืนหนาก่อนจะถอดมันออก ตอนนี้จึงมีเพียงกางเกงตัวจิ๋วที่ปิดบังส่วนกลางของมาร์คเอาไว้ ยูคยอมใช้ปากงับเข้าไปที่กางเกงตัวบางแล้วจึงค่อยๆถอดมันออก ทุกการกระทำของยูคยอมอยู่ในสายตาของมาร์ค


"อ่า..."


       ทันทีที่ไม่มีสิ่งใดปกปิดบนเรือนร่างของมาร์คอารมณ์ของยูคยอมก็พุ่งสูงขึ้น ร่างกายขาวบางน่าสัมผัส สายตาหวานเยิ้มเหมือนเชิญชวนให้เขาได้ลิ้มลองรสชาติ ไม่ใช่ที่ผ่านมาเขาไม่อยากแต่ที่ต้องอดทนเอาไว้ก็เพื่อรอหลายๆอย่าลงตัว ซึ่งนี่ก็คงลงตัวพอดีที่สุดแล้ว ยูคยอมใช้ปากครอบครองแก่นกายเล็กที่เริ่มชูชันจากการกระตุ้นอารมณ์ของเขาเองเอาไว้ ขบกัดส่วนปลายจนมาร์คเสียวซ่านครางออกมาไม่เป็นภาษาลิ้นชื้นโลมเลียแท่งร้อนจนคนถูกกระทำแทบทนไม่ไหว


"อ๊ะ! อ่า.."

 เขาขยับปากเข้าออกเป็นจังหวะไม่นานน้ำสีขาวขุ่นก็ถูกปล่อยออกมา ยูคยอมกลืนกินสิ่งนั้นจนหมดอย่างไม่นึกรังเกียจ


"อ่ะ...อ่าาาา"


       ยูคยอมเอื้อมมือไปเปิดลิ้นชักโต๊กข้างเตียงเพื่อหยิบดจลหล่อลื่นกับถุงยางอนามัยที่สั่งให้ลูกน้องคนสนิทเตรียมเอาไว้ เขามั่นใจว่าต้องได้ใช้แน่ๆซึ่งก็ได้ใช้จริงๆ เขาจัดการถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกในเวลาอันรวดเร็ว ส่วนกลางของตัวเองที่คับแน่นเมื่อสักครู่ได้รับการปลดปล่อยให้เป็นอิสระแล้ว มาร์คหน้าขึ้นสีอีกครั้งเมื่อได้เห็นแท่งร้อนของยูคยอมเต็มๆตา สองขาเรียวถูกแยกออกกว้าง เขาบีบเจลหล่อลื่นชะโลมนิ้วทั้งสามก่อนจะส่งเข้าไปที่ช่องทางรัก


"อึก.... เจ็บ..."  เสียงของมาร์คแผ่วเบาราวกับจะขาดใจ

"ขอโทษนะครับแต่ทนหน่อยนะคนดี"  ยูคยอมกระซิบที่ข้างหูมาร์คด้วยเสียงแหบพร่า มาร์คพยักหน้ารับ มือเรียวจิกลงไปที่ไหล่กว้างเพื่อระบายอารมณ์


       ยูคยอมขยับมือเข้าออกเป็นจังหวะช้าๆเพื่อให้อีกคนได้ปรับตัว เมื่อรู้สึกว่ามาร์คชินกับสัมผัสแล้วจึงดึงนิ้วออกมา ชะโลมเจลหล่อลื่นไปที่แก่นกายที่ตื่นตัวเต็มที่พร้อมรักกับคนตรงหน้าแล้ว เขาสอดแท่งร้อนขนาดใหญ่เข้าไปที่ช่องทางรักของมาร์คจนอีกคนครางออกมา


"ซิ๊ด..อึก..อ๊าาาา!!!... อ๊ะ..อ๊ะ .."

"อืม...."


       เสียงร้องครางของคนใต้ร่างกับเสียงทุ้มต่ำแสดงถึงความพอใจดังประสานกันราวกับเป็นไวโอลีนและเปียโนที่บรรเลงเพลงร่วมกันได้อย่าลงตัว ยูคยอมขยับสะโพกเข้าออกเป็นจังหวะช้าๆไม่รีบร้อนเพื่อให้มาร์คได้คุ้นเคยกับส่วนกลางของเขาสักครู่ มือเรียวโอบรอบคอคนเป็นพี่ไว้แน่นก่อนจะเลื่อนลงมาข้างหนึ่งเพื่อปรนเปรอให้ตัวเอง ความต้องการมีมากขึ้นเรื่อยๆเมื่อยูคยอมขยับสะโพกเร่งจังหวะ


"อ๊ะ! อ๊าาา!!!! อ๊าาาา!!"


        เสียงครางของมาร์คดังลั่นห้องโดยไม่รู้สึกเขินอายใดๆทั้งสิ้น มือเล็กก็ทำหน้าที่ไม่ยอมหยุด ยูคยอมเร่งจังหวะให้เร็วขึ้นอีกจนรู้สึกถึงจุดสุดท้ายข้างหน้า เขากระแทกแก่นกายเข้าไปอีกเป็นครั้งสุดท้ายจนโดนจุดเสียวของมาร์ค มือเรียวเองก็รูดรั้งแก่นกายของตัวเองตามจังหวะการชักนำของยูคยอม ทั้งสองถึงจุดพร้อมกัน


"อ๊าาา!!!!!!..."

"อึก!... อ่าาาาา!!!!!"

"พี่ยู...แฮ่กๆ มาร์ครักพี่ยูนะครับ.."

"พี่ยูก็รักมาร์คนะครับ"  ยูคยอมก้มลงจูบที่กลางหน้าผากมนของมาร์ค  "แต่พี่ยังไม่อิ่มเลยกินมาร์คต่อได้ไหมหื้ม?"

"พอแล้ว"

"ยังไม่พอนี่นา"

"ง่ะ...ก็ได้"

"คิกๆ เด็กดี มาร์คอยากเห็นวิวกรุงโซลตอนค่ำๆไหม อยู่ตรงนี้วิวดีมากเลยนะ"

"จริงเหรอครับ ดูๆมาร์คอยากดู"

"มา เดี๋ยวพี่พาไปดู ลุกไหวไหมคนเก่ง"

"ไม่ไหว อุ้มหน่อยสิ"  มาร์คยื่นแขนออกไปทั้งสองข้าง

"ขี้อ้อนแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ"

"ตั้งแต่เป็นของพี่ยูไง"

"ฮ่าๆ น่ารักจังเลย"  ยูคยอมอุ้มมาร์คขึ้นมาจากนั้นก็พาไปที่ม่านสีทึบขนาดใหญ่ เขาวางร่างเล็กลงก่อนจะเดินไปดึงม่านให้แยกออกจากกันเผยให้เห็นกระจกใสบานใหญ่ จากมุมนี้สามารถมองเห็นกรุงโซลยามค่ำคืนได้เป็นอย่างดี มาร์คตื่นตาตื่นใจกับความสวยงามตรงหน้า


       ร่างสูงเดินมาซ้อนหลังคนตัวบางเอาไว้ก่อนจะสวมกอดแน่น ปลายจมูกโด่งฝังลงไปที่ซอกคอขาวเนียน มือหนาที่โอบรอบเอวบางเอาไว้เลื่อนขึ้นมาที่จุดไวต่อสัมผัส นิ้วเรียวหยอกเย้ากับเม็ดสีชมพูจนเรียกเสียงครางของอีกคนได้


"อื๊อ...อ่าาาา"

"สวยไหมครับ"

"อื๊อ...สวยครับ...อ่าาา"

"ชอบไหม"

"อ๊ะ...ช...ชอบครับ...อ่าาา"

"งั้นก็ทำตรงนี้นะครับ"

"อื๊อ...ครับ.."


       ยูคยอมดันมาร์คให้ชิดกับกระจกใส เขายกขาข้างหนึ่งของมาร์คขึ้นมาก่อนจะสอดใส่แท่งร้อนที่ของตัวเองเข้าไปที่ช่องทางรักอีกครั้ง บทเพลงแห่งรักอันเร่าร้อนเริ่มบรรเลงขึ้นใหม่ เขาขยับสะโพกเข้าออกตามแรงอารมณ์ที่ลุกโชนโดยไม่มีทีท่าว่าจะดับลงราวกับเปลวไฟ ริมฝีปากทำหน้าที่สร้างรอยรักไว้เต็มแผ่นหลังขาวเนียน


"อ๊า!...อ๊ะ ..อ๊ะ! อ๊าาา!!!"  มาร์คครางเสียงดังลั่นห้องอีกครั้ง

"อืม...มาร์ค..เรียกชื่อพี่สิ"

"พี่..อึก...อ๊าาา พี่ยู... อ๊าาา!!!"

"อืม...ดีมาก เด็กดี..อ่าาาา"  เขาขยับสะโพกเร็วขึ้นกว่าเดิมจนถึงจุดหมายปลายทางอีกครั้ง

"อ๊าาาา!!!!!!!"  มาร์คที่ไร้เรี่ยวแรงแทบล้มทั้งยืนถ้าไม่มีคนพี่พยุงร่างเอาไว้


       ยูคยอมถอดแก่นกายตัวเองออกมาก่อนจะอุ้มมาร์คในท่าอุ้มเจ้าสาวพาไปนอนที่เตียง เขาล้มตัวลงนอนข้างๆก่อนจะดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมทั้งตัวเองและคนตัวเล็กไว้ สองแขนเล็กเอื้อมมากอดอีกคนไว้ เขาเองก็กอดตอบเช่นกัน


"รักนะครับคนเก่งของพี่"

"งื้อ...มาร์คก็รักพี่ยูนะครับ ขอบคุณที่ทำทุกอย่างๆให้"



กลับไปอ่านต่อที่ :: http://writer.dek-d.com/markry/writer/viewlongc.php?id=1403577&chapter=3

[OS] Special NC ก็พี่เค้าเป็นของผม [Yumark]

[OS] Special NC ก็พี่เค้าเป็นของผม




Yugyeom × Mark





       ร่างบางเดินเข้ามาภายในตัวห้องนอนขนาดเล็กของตัวเองที่ปัจจุบันเขาใช้เป็นห้องเก็บเสื้อผ้าและของใช้เท่านั้น เพราะเขาได้ย้ายไปนอนที่ห้องของคนตัวสูงที่เดินตามเข้ามาเป็นเวลาหลายเดือนแล้ว


"ในนี้มันร้อนนะคยอม"  ร่างสูงที่เดินตามเข้ามาดันร่างบางติดกับผนังห้องเบาๆ

"จะให้ไปทำห้องผมรึไงล่ะครับ ในนี้แหละ ยังไงก็ร้อนอยู่ดี"  สายตากรุ้มกริ่มของยูคยอมทำเอามาร์คหน้าขึ้นสี มือเรียวไล้ไปตามกรอบหน้าของคนตัวสูงอย่างแผ่วเบา

"ล็อคห้องรึยัง"  ร่างบางเอ่ยถาม

"ล็อคแล้วครับ"


       ร่างสูงโน้มใบหน้าเข้ามาใกล้ก่อนจะประกบริมฝีปากหนาเข้ากับริมฝีปากอิ่มอย่างแผ่วเบาโดยไม่มีการรุกล้ำใดๆ เขาถอนริมฝีปากออกมา ตาคมจ้องเข้าไปที่ดวงตาคู่สวยนั้น ร่างบางงุนงงกับพฤติกรรมของร่างสูง


"มีอะไรหรอทำไมไม่ต่อล่ะ"

"ป่าว แค่คิดว่าตาสวยเหมือนกวางเลยอยากมองนานๆ"

"เป็นอะไรเนี้ย ปกติก็มองนี่นา"

"ก็ตอนนี้อยากมองนี่นา"

"อ่อโอเค จะมองแค่ตาใช่มั้ยไม่ต้องทำอย่างอื่นละกัน"

"แหงะ ทำสิคร้าบ"  ร่างสูงเอาปลายจมูกของตนไปชนกับปลายจมูกของอีกคนพร้อมกับถูไปมา "ไม่ได้ทำตั้งนานละคิดถึ๊งคิดถึง"

"บ้า"  กำปั้นเล็กทุบเข้าไปที่อกกว้างหนึ่งทีเพื่อแก้อาการเขิน

"เคยบอกยังว่าพี่เขินละน่ารัก"

"เด็กบ้าพูดไรห้ะ"  มาร์คหน้าขึ้นสีอีกครั้ง

"พูดความจริงไง เนี้ยตอนนี้ก็เขินใช่มั้ย น่ารักเข้าไปใหญ่เลย"

"ง่ะ พอแล้วเลิกพูด"  ร่างบางยกมือขึ้นมาปิดหูทั้งสองข้าง

"ฮ่าๆ น่ารักจริงๆ"  ร่างสูงค่อยๆดึงมือของอีกฝ่ายออกมาพร้อมกับจุมพิตลงไปบนฝ่ามือทั้งสอง สายตายังคงจ้องมองกันและกัน

"ปูฟูกก่อนมั้ย"  มาร์คเอ่ยถาม

"บนเตียงพี่ก็ได้"

"บ้านหรอ แคบจะตายขนาดพี่ยังอึดอัดเลย แล้วคยอมตัวใหญ่กว่าตั้งเยอะ"

"ไม่หรอกเบียดๆกันอุ่นดี"

"แน่ใจนะ"

"คร้าบบบ"  ร่างสูงฝังจมูกลงบนแก้มขาวเนียน


       ทั้งสองคนปีนขึ้นไปอยู่บนเตียงชั้นสองซึ่งคือเตียงของมาร์ค หากมีแค่เจ้าของเตียงเพียงคนเดียวมันก็จะดูพอดีแต่คราวนี้มีเด็กผู้ชายตัวสูงร้อยแปดสิบกว่าเซนติอยู่บนเตียงด้วยจึงทำให้เบียดเสียดมากขึ้น แต่พื้นที่คงไม่ใช่ปัญหาสำหรับทั้งสองที่กำลังจะเริ่มต้นบทรักอันเร่าร้อนนี้


       ยูคยอมประกบริมฝีปากหนาเข้ากับริมฝีปากอิ่ม แทรกลิ้นร้อนเข้าไปในโพรงปากเกี่ยวตวัดกับลิ้นเล็กอย่างชำนาญ อีกฝ่ายตอบรับการกระทำนี้อย่างโหยหามือเรียวสอดเข้าไปใต้กางเกงขาสั้นของร่างสูงลูบไล้แก่นกายใหญ่ที่ค่อยๆตื่นตัว จูบอันร้อนแรงและหนักหน่วงกระตุ้นอารมณ์ของทั้งคู่ให้พลุ่งพล่านมากยิ่งขึ้น ร่างสูงจัดการถอดเสื้อผ้าของคนใต้ร่างออกอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็จัดการเสื้อผ้าของตัวเอง แม้จะทุลักทุเลเพราะพื้นที่แคบแต่ร่างบางก็ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี เขาช่วยอีกคนถอดเสื้อผ้าทุกชิ้นออก ตอนนี้เหลือเพียงร่างเปลือยเปล่าของคนสองที่แลกจูบกันอย่างไม่รู้จักจบสิ้น


       ร่างสูงไล้มือไปตามเนื้อตัวขาวเนียนก่อนจะหยุดตรงเม็ดบัวสีชมพูปลายนิ้วยอกเย้าจนมาร์คต้องครางออกมาเพื่อระบายอารมณ์


"อ๊าาา..."



       ริมฝีปากหนาครอบครองเม็ดบัวสีชมพูนั้น ดูดดึงราวกับเป็นขนมหวาน แก่นกายเล็กชูชันขึ้น มาร์คเหมือนตัวจะแตกออกเป็นเสี่ยงเขาจึงใช้มือเรียวสวยของตัวเองปรนเปรอเบื้องล่าง


"ไม่ต้อง เดี๋ยวทำให้นะครับ"  ร่างสูงดึงมือเรียวออก มือหนาจับแก่นกายเล็กรูดขึ้นลงเป็นจังหวะช้าๆไม่เร่งรีบ เขามองคนตัวเล็กที่ตอนนี้ดูดนิ้วมือตัวเองเสียงดัง มันช่างเป็นการกระทำที่กระตุ้นอารมณ์นั้นได้ดีที่สุด มือหนาเร่งจังหวะให้เร็วขึ้นจนน้ำสีขาวขุ่นไหลออกมา


       ยูคยอมชะโลมน้ำสีขาวขุ่นของมาร์คไปที่นิ้วของตัวเองก่อนสอดเข้าไปที่ช่องทางรักของร่างบาง


"อ๊ะ... อ่าาา"


       เขาสอดเข้าไปทีเดียวสามนิ้ว ร่างบางจับแขนร่างสูงแน่นเพื่อระบายความเจ็บบริเวณนั้น อาจเพราะไม่ได้ทำแบบนี้นานเป็นเดือนเลยทำให้ช่องทางรักนั้นแคบจนร่างบางเจ็บ ร่างสูงปล่อยให้ร่างบางได้คุ้นชินสักพักก็ถอดนิ้วออกมา


"อ๊า...."


       ร่างบางเอื้อมมือมารูดรั้งแก่นกายใหญ่ของร่างสูงที่กำลังตั้งชูชันรอการสอดใส่อย่างเต็มที่ ร่างบางหยิบถุงยางอนามัยที่วางข้างมาแกะ เขาใช้ปากฉีกซองออกสายตาจ้องไปที่ร่างสูงเป็นการยั่วยวน เขาดึงถุงยางออกมาคาบไว้จากนั้นใช้ปากที่คาบถุงยางนั้นไปสวมให้คนร่างสูง ยูคยอมมองการกระทำนั้นของมาร์คอย่างไม่วางตา มาร์คยั่วเขาเก่งทั้งเวลาปกติและเวลาอยู่บนเตียง แต่นี่เป็นครั้งแรกที่มาร์คยั่วเขาขนาดนี้


       ยูคยอมครางต่ำออกมา ริมฝีปากอิ่มที่ใช้สวมถุงยางให้กับแก่นกายของเขาตอนนี้ได้ครอบครองแท่งร้อนๆนั่นเสียแล้ว มาร์คค่อยๆถอนริมฝีปากออกแล้วกลับมานอนอยู่ในท่าเดิม เขาแยกขาออกกว้างเพื่อให้ร่างสูงได้มาในตัวเขาง่ายขึ้น


        ร่างสูงค่อยๆบรรจงสอดแท่งร้อนเข้าไปที่ช่องทางรักอย่างช้าๆไม่รีบเร่งขยับสะโพกช้าๆ มือหนาไล้ไปตามเนื้อตัวขาวเนียน มือเรียวลูบไปตามแผงอกที่ตอนนี้เริ่มมีมัดกล้ามให้เห็นชัดขึ้น สายตาสองคู่สอดประสานกัน


"อื้ม...ไม่รีบหรอ"  ร่างบางเอ่ยถาม

"ไม่ครับ พี่มาร์ครีบหรอ"

"ยังไง..อื้อ....ก็ได้...อ๊ะ..แล้วแต่ ...อ๊าาา คยอมเลย อ๊าาาา"

"ไหนเรียกที่รักซิ อ๊า.."

"อึก...ที่....รัก.. อ๊าา"


       ยูคยอมขยับสะโพกให้เร็วขึ้นกว่าเดิม ร่างบางครางออกมาไม่เป็นภาษา มือเรียวลูบไล้ไปตามหน้าอกของตัวเองเพื่อระบายอารมณ์


"อ๊ะ... อ๊าาาา อ๊ะ อ๊าาา"  ร่างสูงเร่งจังหวะให้เร็วขึ้นมือหนารูดรั้งแก่นกายคนตัวเล็กไปตามจังหวะของสะโพก

"อ๊า..ค...ยอมมม....อ๊าา!"  ร่างบางร้องออกมาเสียงดัง "พี่ไม่ไหวแล้ว อ๊าาา!"


"ไปพร้อมกันนะครับที่รัก"  ร่างสูงขยับสะโพกเร็วขึ้นก่อนจะกระแทกแก่นกายเข้าไปเป็นครั้งสุดท้าย

"อ๊าาา!!!!  ....อ่าาาาาาห์"


       น้ำสีขาวขุ่นของมาร์คไหลเยิ้มออกมา ยูคยอมให้ปากเล็มเลียและกลืนลงไปจนหมดก่อนจะล้มตัวลงที่แคบๆนอนข้างๆร่างบาง เขาจับร่างบางขึ้นมานอนทับบนตัวแลพกอดไว้หลวมๆเพราะกลัวอีกคนจะอึดอัด


"ร้อนมั้ยครับ"

"ร้อนมาก"  มาร์คตอบเสียงอู้อี้เพราะเขาฝังใบหน้าไปกับแผงอกกว้าง

"คราวหน้าก็ได้ไปใช้ห้องนู้นแล้ว ผมไม่น่าเล่นเกมแพ้เฮียเลยอ่ะ โดนเฮียกับแบมยึดห้องเลย"

"นายมันกาก"

"คร้าบๆ กากก็กาก"

"แต่รักนะ"

"จริงอ่ะ"

"อื้อ! จริงสิ"  มาร์คเงยหน้าขึ้นมาสบตากับยูคยอมอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะเอื้อมมือไปจับใบหน้าคมนั้นไว้

"รักมากสิ คิมมัคคึรักคิมยูคยอมที่สุด คิคิ"

"ยูมคยอมต้วนก็รักมาร์คต้วนที่สุดเหมือนกัน"


-FIN-


Talk: เอ็นซีสนองนี้ดล้วนๆเลยค่ะแง้;-; 55555 ละก็พอดีเลยกัซชนะครั้งที่สาม /น้ำตาร่วง ดีใจมาก ถือว่าแต่งฉลองละกันนะคะ55555555 กามเกินไปตามไปแหกอกได้ที่ @meeso6686 นะคะ บ้ายบาย~

[OS] จำไม่ได้ [Yumark] (NC18+)

[OS] จำไม่ได้ [Yumark] (NC18+)

Yugyeom & Mark

By markry

... หากเราตื่นมาพบว่าข้างกายมีใครคนหนึ่งนอนหลับตาอยู่ โดยที่เราไม่รู้จักเขาคนนั้นเลย เราควรทำยังไงดี ควรลุกออกไปเงียบๆโดยไม่ให้เขาตื่น หรือปลุกเขาขึ้นมาถามดีว่าเกิดอะไรขึ้น ...

       ร่างกายขาวเนียนตรงหน้านอนหลับตาพริ้มอย่างมีความสุข ยูคยอมจำเหตุการณ์เมื่อคืนไม่ได้เพราะเขาเมาหนักมาก เพราะเพื่อนสนิทตัวแสบของเขาที่พาไปเลี้ยงเหล้าเนื่องในโอกาสที่ยูคยอมอกหัก แต่การที่ตื่นมาในโรงแรมม่านรูดพร้อมกับผู้ชายหน้าหวานตัวบางนอนเปลือยเปล่าอยู่ข้างๆเขามันไม่ใช่เรื่องตลกเลย ยูคยอมพยายามคิดแล้วคิดอีกก็คิดไม่ออก นี่เขาพาใครมานอนด้วยเนี้ย

"งื้อ...."  ร่างบางขยี้ตาตัวเอง

"เอ่อคุณครับ..."  ยูคยอมสะกิดตัวร่างบางเบาๆ

"งื้อออออ ง่วง"  ร่างบางตอบเสียงอู้อี้แบบไม่ลืมตา

       ยูคยอมหันมองนาฬิกาที่แขวนไว้ภายในห้องก็พบว่าอีกครึ่งชั่วโมงจะถึงเวลาเข้างานแล้ว เขาไม่อยากไปสายและต้องการไปเช็คบิลแจ็คสันเพื่อนสนิทตัวแสบของเขาที่ทำงานด้วย ยูคยอมไม่ใช่คนไม่มีความรับผิดชอบ เขาทิ้งโน้ตที่เขียนเบอร์ติดต่อพร้อมกับเงินสดจำนวนหนึ่งไว้ให้ ก่อนจะรีบแต่งตัวแล้วออกมาจากห้อง ไม่มีรถของใครจอดอยู่ แสดงว่าเมื่อคืนต้องมีคนมาส่งไม่ก็ต้องนั่งแท็กซี่มาแน่ๆแต่ทำไมถึงจำไม่ได้เลยล่ะ คิดไปก็ปวดหัวยูคยอมจึงรีบโบกแท็กซี่เพื่อไปทำงาน

       ร่างบางตื่นขึ้นมาพร้อมความว่างเปล่าคนข้างกายที่มีความสุขด้วยกันเมื่อคืนตอนนี้ไม่มีแม้ร่องรอยของความอบอุ่นบนที่นอน เขาเหลือบมองไปที่หัวเตียงก็พบว่ามีโน้ตวางอยู่ เขารีบหยิบมันขึ้นมาดูก่อนจะคลี่ยิ้มออกมา 'เบอร์ติดต่อของผม คิมยูคยอม นะครับ ตื่นแล้วช่วยโทรหาผมด้วย xxx-xxxx-xxx'

"คิก นึกว่าจะทิ้งกันซะแล้ว ลองโทรดีกว่า"  มือเรียวหยิบมือถือคู่ใจขึ้นมาบรรจงกดหมายเลขที่

ยูคยอมทิ้งไว้ให้อย่างช้าๆ

ตู๊ด... ตู๊ด... ตู๊ด...

'ครับ'

"เอ่อ...คือ"

'ครับ? นั่นใครพูดครับ'

"คือผม คือ..."

'...'

"คนที่คุณ..."

'อ่อ'

"เอ๊ะ..คุณรู้เลยหรอ"

'ฮ่าๆ ปกติผมไม่ให้เบอร์ใครง่ายๆนะครับ'

"คือผมโทรมารบกวนคุณรึป่าวครับ"

'ไม่ๆ ว่างครับพักเที่ยงพอดีคุณออกมารึยังให้ผมไปหามั้ย'

"ออกมาแล้วครับไม่เป็นไร เอ่อ...แค่นี้นะครับ!"  ร่างบางรีบกดวางสายมือเรียวยกขึ้นมากุมใบหน้าตัวเองเอาไว้ มือข้างหนึ่งเลื่อนไปทาบกับหน้าอกข้างซ้าย  "ทำไมใจเต้นแรงขนาดนี้ล่ะมาร์คต้วนต้องใจเย็นๆนะ เขาคงไม่จริงจังกับเราหรอก"  มาร์คลุกขึ้นยืนเต็มความสูงก่อนจะทำธุระส่วนตัวให้เรียบร้อยและออกจากห้องไป

       ทางด้านยูคยอมที่เพิ่งถูกวางสายไปอย่างงงๆก็เกิดคำถามขึ้นมามากมายว่า เขาชื่ออะไร ทำไมถึงไปนอนด้วยกันได้ แล้วเมื่อคืนเรื่องราวมันเป็นยังไง นี่เขาเมาขนาดเลยรึไง ว่าแล้วก็เดินไปหาเพื่อนตัวดีของเขาทันที

"เชี้ยแจ็ค! เมื่อคืนมอมเหล้ากูหรอ"

"ฮ่าๆๆๆ แต่มึงก็ได้อย่างอื่นแทนละไง"

"มึงๆเอาตรงๆมั้ย ใครวะ ตื่นมากูงงมาก จำไรไม่ได้เลย"

"เอ้าไอ่นี่ กูเห็นมึงคอตกแดกเหล้าเอาๆ แฟนกูเลยอาสาแนะนำคนที่ทำงานในร้านให้รู้จัก แล้วมึงก็ไปคุยกันอิท่าไหนไม่รู้ กูหันไปอีกทีแม่งดูดปากกันซะละ จากนั้นพวกมึงก็ไปต่อกันเองกูไม่รู้อะไรด้วยละ"

"เห้ย ทำไมกูจำไม่ได้วะ แล้วงี้กูจะทำไง"

"ฟันเสร็จก็จบไปสิวะ จริงจังทำไม"

"แต่มึง"

"ทำไม เสียดาย?"

"เออ"

"โถ่ไอ่หมีเอ้ย ก็น่าเสียดายอยู่หรอก หน้าตาสวยขนาดนั้น นี่ขนาดพวกผู้หญิงในร้านยังพูดเลยนะเว้ยว่าสวยกว่าผู้หญิงอีก แล้วลีลาเป็นไงวะ"  ยูคยอมตบกะโหลกเพื่อนให้หนึ่งทีเต็มๆ  "เชี้ยตบกูไมเนี้ย"

"ไอ่ห่า กูจำเหี้ยไรไม่ได้เลย ดูมึงถาม"

"เอ่อๆโทษๆลืมว่ะ แล้วมึงเอาไงต่อวะ"

"ไม่รู้ว่ะ อยากคุยอ่ะ กูทิ้งเบอร์ไว้ให้ก่อนออกมาเมื่อกี้โทรมาด้วยนะเว้ย แต่พูดน้อยชะมัด"

"กูว่ามึงก็ติดใจอยู่แหละ ถึงจะจำไม่ได้ก็เหอะ"

ติ๊ดๆ ติ๊ดๆ

"เห้ย โทรมาว่ะกูคุยแปป"

"เออๆ"

"ครับ" ยูคยอมกดรับสาย

'เย็นนี้ว่างมั้ยครับ'

"ว่างครับว่าง"

'ออกมาเจอกันหน่อยได้รึป่าว'

"ได้สิ ให้ผมไปรับมั้ย"

'เอ่อ..ไม่เป็นไร เดี๋ยวส่งข้อความบอกที่อยู่ร้านนะ'

"ครับ"

'...'

"เป็นอะไรทำไมเงียบล่ะ"

'คือ...'

"โกรธหรอที่ออกมาก่อน"

'ป่าวๆแค่นี้นะ'

"เดี๋ยวสิ ขอรู้ชื่อหน่อย"

'มาร์คครับ มาร์คต้วน'

"มาร์ค ไม่ใช่คนเกาหลีหรอ"

'อื้อ แค่นี้นะ' ตู๊ดๆ ตู๊ดๆ

"วางแล้วว่ะ รึจะงอนวะกูออกมาก่อนอ่ะ"

"แหม ชอบล่ะสิมึง หน้าตาดีขนาดนั้น มึงก็ลองคุยๆดูเผื่อมาดามใจมึงไง"

"อืม กูกลับไปทำงานต่อละเย็นนี้มีนัด"

"เออๆ ไว้เจอกัน"

"โอเคมึง"  จากนั้นทั้งสองก็แยกย้ายกันไปทำงาน

       เวลาล่วงเลยมาจนถึงเวลาสี่โมงเย็น เวลาเลิกงานของยูคยอม งานของเขาเกี่ยวกับเกมออนไลน์ หรือเรียกง่ายๆคือ เขาเป็นโปรแกรมเมอร์ ทำงานเป็นเวลาบางวันก็หอบงานกลับมาทำที่บ้าน เสาร์อาทิตย์หยุด เขาไม่ใช่คนบ้างานแถมมีเวลาให้คนรักเสมอ ทำไมยังโดนทิ้งก็ไม่รู้ อาจเพราะเขายังไม่ดีพอล่ะมั้ง เขาได้รับข้อความจากมาร์คเมื่อหนึ่งชั่วโมงก่อน

       มาร์คที่มาถึงก่อนเวลานัดสิบนาทีก็กระวนกระวายใจไม่รู้จะทำหน้ายังไงตอนเจอกับยูคยอม เรื่องเมื่อคืนเขายังคงจำได้แม่น ทุกสัมผัสของยูคยอมเขาไม่มีทางลืมได้แน่ๆแต่ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายจะเป็นยังไง

       ยูคยอมมาถึงที่ร้านก็พบว่ามาร์คนั่งรออยู่ก่อนแล้ว หน้าตาของมาร์คไร้ที่ติจริงๆ ผิวก็เนียนละเอียดยิ่งกว่าผู้หญิง กิริยาท่าทางก็ดูสุภาพเรียบร้อย

"ขอโทษนะรอนานมั้ย"  ยูคยอมเดินมานั่งตรงข้ามกับมาร์ค

"ไม่"  มาร์คตอบโดยไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมาสบตายูคยอม

"ทำไมไม่มองหน้ากันล่ะ"

"คือว่า... อายน่ะ เรื่องเมื่อคืน"

"ฮ่าๆ อย่าอายเลยผมจำไม่ได้ด้วยซ้ำ"

"เอ๊ะ!"  มาร์คตกใจกับคำพูดนั้น ยูคยอมจึงคิดได้ว่าไม่ควรพูดแบบนั้นออกไป

"เอ่อคือ ผม..."

"จำไม่ได้งั้นสินะ..."  ดวงตาคู่สวยวูบไหวเล็กน้อย กะแล้วไม่มีผิด ไม่มีใครเคยจริงจังกับมาร์คแม้แต่คนเดียว

"คือผมเมามาก เมามากจริงๆ แต่ว่า...ผมก็อยากจะจำเรื่องระหว่างเราเมื่อคืนได้นะ คุณช่วยผมได้รึป่าว"

"ไม่เป็นไรหรอก จำไม่ได้ก็ไม่เป็นไร ผมขอตัวก่อนนะ"  มาร์คที่ทำท่าจะลุกออกจากโต๊ะไปก็โดนอีกคนท้วงไว้ก่อน

"เดี๋ยวสิ จะรีบไปไหนคุยกันก่อน"

"ผมต้องไปทำงานน่ะ"

"มาร์คทำงานอะไร ผมไปส่งเอง"

"แต่ว่า..."

"นะ"

"อื้ม ก็ได้"

       ยูคยอมอาสามาส่งมาร์คที่ทำงาน มาร์คทำงานที่ร้านเมื่อคืนที่เขามาดื่มแต่ก็ทำได้แค่ส่งหน้าร้านเพราะยังไม่ถึงเวลาเปิดยูคยอมจึงเข้าไปไม่ได้ เขานั่งรอเวลาร้านเปิดในรถแล้วก็ต่อสายหาเพื่อสนิท

'ไงครับมึง'

"มึงกูเผลอพูดว่ากูจำเรื่องเมื่อคืนไม่ได้ว่ะ แล้วหน้าเค้านี่ซีดเลยทำไงดีวะ"

'แล้วตอนนี้มึงอยู่ไหน'

"กูอยู่หน้าร้านเมื่อคืนแหละ เค้าทำงานที่นี่"

'มึงไปส่งเค้าอ่อ'

"อืม กูกลัวว่าถ้าปล่อยมาเองกูอาจไม่มีทางติดต่อได้อีก เค้าดูเหมือนเกร็งๆกูไงไม่รู้ว่ะ"

'มึงอย่าบอกนะว่าจะรอจนร้านเปิดละเข้าไปดูเค้าทำงานอ่ะ'

"เออ มาหากูหน่อยดิเผื่อมีไรปรึกษา"

'เดี๋ยวนะมึง อย่าบอกนะว่าจริงจัง ไอ้เหี้ยเพิ่งอกหักไปเมื่อวานนะเว้ย'

"แล้วมึงจะให้กูทำไง เค้ามีอะไรกับกูแล้วนะเว้ย"

'โถ่มึง เด็กร้านเหล้าก็เงี้ยแหละอย่าไปจริงจังเชื่อเหอะ'

"มึงเอาตรงๆมั้ย พอมาเจอหน้ากันวันนี้แล้วกูก็ไม่อยากปล่อยเลยว่ะ"

'เฮ้อมึงนะมึง เออๆเดี๋ยวกูไปละกัน ห่าเอ้ย รอไปนะมึงอีกหลายชั่วโมง'

"เออๆเจอกัน"

       ยูคยอมยังคงรอเวลาร้านเปิดอยู่ภายในรถ ในหัวก็พยายามคิดเรื่องเมื่อคืนให้ออกซักนิดก็ยังดี เขาอยากจำเรื่องทุกอย่างได้จริงๆ แบบนี้มันดูไม่แฟร์ต่ออีกฝ่าย

ติ๊ดๆ

       เสียงข้อความเข้า ยูคยอมเปิดอ่านก็รู้สึกบางอย่างบอกไม่ถูก

-รอหรอ รอทำไมกลับไปสิ-

"รอไม่ได้ไงวะ"  ยูคยอมพูดกับตัวเองก่อนจะกดข้อความส่งกลับไป

-อยากรอ อยากเจอหน้า ทำไมต้องไล่ด้วยล่ะ หรือกลัวเจอกับใครของมาร์คหรอ- รอไม่นานก็มีข้อความตอบกลับมา

-ไม่มีใคร แค่ไม่เข้าใจว่ายูคยอมจะรอทำไม รู้สึกผิดหรอ- ร่างสูงอ่านข้อความเสร็จไม่รอช้ารีบพิมพ์ส่งกลับ

-ว่างมั้ย โทรหาได้รึป่าวพิมพ์คุยแบบนี้มันช้า-

-พักอยู่เดี๋ยสเดินออกไปหานะ-

       ไม่นานนักมาร์คก็เดินออกมาหายูคยอมที่นั่งรออยู่ในรถ ร่างบางเปิดประตูขึ้นมานั่งข้างคนขับ บรรยากาศในรถเงียบเชียบจนน่าอึดอัด

"จะคุยไม่ใช่หรอ"

"มาร์ค... ผมจริงจังนะ"

"หืม?"

"ถึงจะจำเรื่องเมื่อคืนไม่ได้ก็เถอะ แต่สลัดมาร์คออกจากสมองไม่ได้เลย"

"แต่ยูคยอมเพิ่งเลิกกับแฟนนะ"

"ทำไมรู้"

"ก็เมื่อคืนบอกเอง"

"งั้นหรอ"

"อือ.."

"ขอถามตรงๆ เมื่อคืนเรามีอะไรกันใช่มั้ย"

"..."

"ผมมั่นใจว่าใช่"

"แล้วจะถามทำไมล่ะ"

       ร่างสูงโน้มตัวเข้าหาร่างบางอย่างกะทันหันโดยไม่ให้อีกฝ่ายได้ตั้งตัว ใบหน้าของทั้งสองห่างกันไม่มาก สายตาของร่างสูงต้องเข้าไปที่ดวงตาคู่สวยนั้น

"รื้อฟื้นหน่อยมั้ย"

"ห้ะ...เดี๋ยวสิ"

"ไม่เดี๋ยวแล้ว"

       ริมฝีปากหนาประกบเข้ากับริมฝีปากอิ่ม จูบอันแสนอ่อนโยนทำให้ร่างบางเผลอเปิดโอกาสให้อีกฝ่ายได้แทรกเรียวลิ้นเข้ามาควานหาความหวานภายในนั้น เมื่อร่างบางเริ่มหายใจไม่ออกร่างสูงจึงถอดจูบออกมาอย่างเสียดาย

"ติดไว้ก่อนนะ คืนนี้จะอยู่รอจนเลิกงาน"

"อื้อ"  มาร์คพยักหน้ารับก่อนจะเปิดประตูลงรถแล้ววิ่งเข้าหลังร้านไป

"ไอ่แจ็ค มึงไม่ต้องมาแล้วนะ"

'เอ้าอะไรของแม่งวะ มึงไม่รอแล้วไง๊?"

"ป่าว กูรอนั่นแหละ แต่กูไม่ต้องปรึกษามึงแล้ว"

'ทำไมวะ'

"กูจำได้แล้ว แค่นี้นะ"

'เออๆ'

       เป็นเวลาหลายชั่วโมงที่ยูคยอมนั่งรอร้านเปิดและมันก็ช่วยให้เขาได้ทบทวนเรื่องต่างๆที่ผ่านมาด้วย รสจูบของเขากับมาร์คยังคงติดอยู่ที่ปลายลิ้นและมันก็เป็นส่วนช่วยให้เขาได้จำเรื่องทุกอย่างได้

       เขาเมาและร้องไห้หนักแถมยังฟูมฟายอีกแบมแบมแฟนของแจ็คสันจึงอาสาพามาร์คมาแนะนำให้รู้จัก เพราะพี่ชายของแบมแบมเป็นเจ้าของร้านนี้ และรู้จักกับมาร์คเป็นอย่างดี บ่อยครั้งที่แจ็คสันและมาร์คมาที่ร้านเขาก็ได้แต่คอยแอบมองอยู่ห่างๆเป็นเวลาหลายปีจนแบมแบมสังเกตเห็น และเมื่อคืนก็ดูจะเป็นโอกาสที่ดีที่จะให้ทั้งสองคนรู้จักกัน

       มาร์คแค่เข้าไปนั่งข้างๆคอยชงเหล้าให้บ้าง ชวนคุยนิดๆหน่อยๆบ้าง แต่เพราะความหน้าตาดีของเขาทำให้ยูคยอมอดไม่ได้ที่จะขโมยหอมแก้ม ปกติเขาไม่ใช่คนชอบฉวยโอกาสแต่คงเพราะฤทธิ์แอลกอฮอลล์จึงทำแบบนั้นไป มาร์คทำได้แค่ยิ้มเขินเพราะไม่คิดมาก่อนว่าคนที่แอบชอบมาหลายปีจะทำแบบนี้กีบเขา เวลาผ่านไปไม่นานจากหอมแก้มก็เปลี่ยนเป็นจูบ จากนั้นเรื่องราวก็ไปจบลงบนเตียง ตอนนี้ยูคยอมจำทุกอย่างได้หมดแล้ว แต่มีเพียงอย่างเดียวที่เขาไม่รู้ก็คือมาร์คชอบเขามานาน

       ถึงเวลาร้านเปิดยูคยอมพาตัวเองเข้ามาภายในเสียงดนตรีเล่นสดดังไม่มากนัก เขาเดินไปนั่งที่โต๊ะตัวเดียวกับเมื่อคืน พยายามมองหามาร์คไปทั่วร้านแต่ก็ไม่พบจึงกวักมืแเรียกพนักงานคนนึงมาหา

"น้องๆ คนชื่อมาร์คอยู่ไหนหรอ"

"อ่อมาร์คอยู่หลังร้านครับ ไม่ใช่เด็กเสิร์ฟครับให้ผมเรียกมั้ยครับ"

"ไม่เป็นไรๆ ขอเบียร์ขวดนึงนะ"

"ครับ"  ยูคยอมหยิบมือถือขึ้นมากดส่งข้อความไปหามาร์ค

-เลิกงานแล้วกลับพร้อมกันนะ-

-อื้ม-

"อื้มหรอ ตอบสั้นจังแฮะ"

       ยูคยอมจิบเบียร์ไปเรื่อยๆจนมารู้ตัวอีกทีว่ากระดกไปแล้วเกือบสิบขวด ตอนนี้เขาเริ่มมึนแล้วและร้านก็ใกล้จะปิดแล้วด้วยเขาตัดสินใจโทรหามาร์ค

"เลิกงานยางงงงง"

"เพิ่งเลิกๆ มาร์คไม่ต้องรอร้านปิดน่ะ เมาหรอ"

"หืมมมมม ครายมาววววว แค่มึนๆ"

"เดี๋ยวเดินไปหานะ"

"อืมคร้าบบบบบ"

       มาร์คเดินมาหายูคยอมที่โต๊ะก่อนจะพยุงร่างคนตัวหนาขึ้น ยูคยอมหยิบเงินสดออกมาวางไว้ที่โต๊ะก่อนจะเดินออกจากร้านไป ร่างสูงนั่งประจำที่คนขับข้างๆก็มีร่างบางนั่งทำหน้ากังวลอยู่

"บอกแล้วไงว่าไม่เมาแค่มึนเฉยๆเองนะ"

"แต่มันอันตรายนะไม่รู้รึไง"

"ไม่เป็นไรหรอกน่าเชื่อสิ"

       ร่างสูงเคาะหัวร่างบางเบาๆหนึ่งทีก่อนจะสตาร์ทรถแล้วขับออกไป ทั้งสองไม่มีใครเอ่ยปากพูดอะไรจนกระทั่ง

"ไม่แวะโรงแรมหรอ"  มาร์คถามขึ้นมาตอนที่รถขับผ่านโรงแรมเมื่อคืนที่พวกเขาแลกสัมผัสกัน

"ไม่อ่ะ ไปค้างที่ห้องสิพรุ่งวันเสาร์ด้วย"

"เอ๋?"

"อะไรหื้ม"

"ทำไมถึงยอมให้ไปค้างที่ห้องล่ะ"

"อ่าวไม่อยากไปรอ"

"ก็ป่าวแค่ไม่เข้าใจ"

"เดี๋ยวก็เข้าใจเองแหละ"

       ยูคยอมพามาร์คมาที่คอนโดของเขาเอง ในห้องที่ไร้การตกแต่งใดๆเหมือนมันเป็นแค่ที่เอาไว้สำหรับนอนจริงๆ

"อาบน้ำก่อนมั้ย"

"ไม่เป็นไรอาบก่อนเถอะ"

"ไม่ดีกว่าไว้ค่อยอาบด้วยกันเนอะ"

       ร่างสูงกดร่างบางลงบนโซฟาห้องรับแขกก่อนจะซุกไซร้ซอกคอขาวเนียนพร้อมกับสร้างรอยทิ้งไว้ ร่างบางหลับตาแน่นมือเรียวลูบไล้ไปตามแขนแกร่ง มือหนาเลิกเสื้ออีกฝ่ายขึ้นเผยให้เห็นหน้าท้องขาวเนียนก่อนจะสอดเข้าไปใต้เสื้อด้านบนเพื่อหยอกล้อกับเม็ดบัวสีชมพู

"อื้อ..."  ร่างบางร้องครางออกมาเบาๆเพราะความเสี่ยวซ่านนั้นที่ร่างสูงมอบให้ 

"ร้องออกมาดังๆเหมือนเมื่อคืนสิ"

"ไหนบอก ....อื้อออ จำไม่ได้ไง อ๊ะ"  มือหนาเลื่อนไปที่ส่วนกลางของร่างบางลูบไล้อยู่ครู่หนึ่งก่อนจะปลดเสื้อผ้าทุกชิ้นของคนใต้ร่างออก เนื้อตัวขาวเนียนน่าสัมผัส สายตาหวานเยิ้มที่เหมือนเชื้อเชิญให้เขาทำแบบเมื่อคืน ริมฝีปากอิ่มสวยที่ตอนนี้เผยออกเล็กน้อย ร่างสูงอุ้มร่างบางไปที่เตียง วางลงอย่างเบามือก่อนจะรีบปลดเสื้อผ้าของตัวเองออก

       มาร์คดึงยูคยอมให้มาคร่อมตัวเองสองขาเกี่ยวตวัดกับเอวสอบไว้ มือข้างนึงเลื่อนลงไปด้านล่างเพื่อรูดแก่นกายตัวเองขึ้นลง การกระทำตรงหน้ากระตุ้นยูคยอมได้เป็นอย่างดี เขาดึงมือของร่างบางออกแล้วใช้มือตัวเองแทน ไม่นานนักน้ำสีขาวขุ่นก็พุ่งทะลักออกมา เขาใช้น้ำรักของร่างบางมาชะโลมแก่นกายใหญ่ของตัวเองก่อนจะสอดเข้าไปที่ช่องทางรัดของร่างบางโดยไม่มีการเปิดทางก่อน

"โอ๊ย! เจ็บ"

"ทนนิดนึงนะ"

"อ๊า...ยูคยอม! อ๊าาาา อ๊ะ"

       เขากดแท่งร้อนลงจนสุดก่อนจะเริ่มขยับเอวอย่างช้าๆแบบไม่รีบร้อน มือทั้งสองข้างก็หยอกเย้ากับเม็ดบัวสีชมพู ร่างบางใช้ปากดูดนิ้วเรียวยาวของตัวเองเพื่อระบายอารมณ์ ยูคยอมมองมาร์คที่ทำแบบนั้นก็เลื่อนมือของเขาไปไว้ในปากของอีกคนแทน จังหวะจากช้าๆก็ถูกเพิ่มความเร็วมากยิ่งขึ้น เสียงเนื้อกระทบกันดังแข่งกับเสียงครางจากคนทั้งสอง

"อ๊ะๆ อ๊าาา อ๊าา"

"อื้มมมม"

       ร่างสูงเร่งจังหวะให้เร็วขึ้นเมื่อเห็นว่าทั้งเขาและมาร์คพร้อมแล้วที่จะไปถึงจุดแห่งความสุขแล้ว เขาเลื่อนมือทั้งสองข้างลงมารูดรั้งแก่นกายของร่างบางไปพร้อมกับขยับสะโพกถี่ขึ้นทั้งเร็วและแรง ไม่นานน้ำสีขาวขุ่นของทั้งคู่ก็ถูกปลดปล่อยออกมา ร่างบางหอบหายใจถี่ เม็ดเหงื่อผุดขึ้นเต็มใบหน้าของทั้งสอง ร่างสูงถอดแก่นกายออกก่อนจะลุกออกจากเตียง

"ไปไหน"  ร่างบางรีบถามด้วยเสียงแหบพร่า เขากลัวว่าจะทำอะไรให้อีกฝ่ายไม่พอใจ

"นอนพักเถอะ ไปเอาน้ำน่ะไม่ไปไหนหรอก"

"อื้อ"

       ร่างสูงกลับมาพร้อมขวดน้ำขวดเล็กสองขวด เขาส่งให้ร่างบางดื่มก่อนแล้วตัวเองค่อยดื่มตาม จากนั้นก็ลงมานอนข้างร่างบางดึงอีกคนเข้ามาอยู่ในอ้อมกอด

"ทำไมกลัวหรอ"

"..."

"มาร์ค.."

"หืม?"

"จะบอกว่าถึงจะเร็วไปซักหน่อยแต่ช่วยคบกันได้มั้ย"  มาร์คเด้งตัวขึ้นมาจากอ้อมกอด ดวงตาเบิกกว้าง เขาแทบไม่เชื่อหูตัวเอง  "มันอาจดูแปลกนะเพราะผมเพิ่งเลิกกับแฟนมา แต่เรามาถึงขั้นนี้แล้วผมก็เลย.."

"ถ้ายูคยอมไม่พร้อมก็ไม่เป็นไร มาร์คโอเคนะ มาร์ครอได้"

"ทำไมพูดงั้นอ่ะ"

"ก็...ยูคยอมยังลืมเขาไม่ได้หรอกใช่มั้ย"

"อือ ก็ลืมไม่ได้แหละ แต่เขาก็ส่วนเขา มาร์คก็ส่วนมาร์คสิ ผมทำกับคุณขนาดนี้ไม่ให้รับผิดชอบได้ไง"

"แต่มาร์คยอมเองนะ ไม่เป็นไรหรอกมาร์คอยากให้ยูคยอมรักมาร์คก่อนแล้วค่อยคบกัน มาร์ครอได้"

"แล้วมาร์คล่ะ รักผมหรอ"

"อื้อ นานแล้วล่ะ ฮี่ๆ"  ร่างบางยิ้มกว้างออกมาก่อนจะโน้มตัวลงไปก่อนร่างสูงแล้วนอนหลับไปในที่สุด 

... ไม่ว่าเรื่องราวต่อจากนี้จะเป็นยังไงแต่ยูคยอมก็เลือกที่จะเดินหน้าต่อไปกับคนในอ้อมกอดของเขาตอนนี้ มันอาจจะดีหรือไม่ดีไม่มีใครรู้ แต่เขาก็มีความรู้สึกที่อยากหยุดหัวใจไว้ที่คนชื่อมาร์คตลอดไป ...

-FIN-

Talk: NC แก้บนสำหรับ GOT7 1st Win นะคะ 55555 แต่งไปงีบไป ฮืออออออ ช่วงนี้ร่างกายอ่อนเพลียต้องการการพักผ่อน ตรงไหนมันแปลกๆก็มองข้ามไปเนาะ ฮลึกกกก ขอบคุณที่เข้ามาอ่านกันนะคะ ติชมกันได้ที่แอคทวิต @meeso6686 ค่ะ บาย~~