[OS]
จำไม่ได้ [Yumark] (NC18+)
Yugyeom
& Mark
By
markry
... หากเราตื่นมาพบว่าข้างกายมีใครคนหนึ่งนอนหลับตาอยู่
โดยที่เราไม่รู้จักเขาคนนั้นเลย เราควรทำยังไงดี
ควรลุกออกไปเงียบๆโดยไม่ให้เขาตื่น หรือปลุกเขาขึ้นมาถามดีว่าเกิดอะไรขึ้น ...
ร่างกายขาวเนียนตรงหน้านอนหลับตาพริ้มอย่างมีความสุข
ยูคยอมจำเหตุการณ์เมื่อคืนไม่ได้เพราะเขาเมาหนักมาก
เพราะเพื่อนสนิทตัวแสบของเขาที่พาไปเลี้ยงเหล้าเนื่องในโอกาสที่ยูคยอมอกหัก
แต่การที่ตื่นมาในโรงแรมม่านรูดพร้อมกับผู้ชายหน้าหวานตัวบางนอนเปลือยเปล่าอยู่ข้างๆเขามันไม่ใช่เรื่องตลกเลย
ยูคยอมพยายามคิดแล้วคิดอีกก็คิดไม่ออก นี่เขาพาใครมานอนด้วยเนี้ย
"งื้อ...."
ร่างบางขยี้ตาตัวเอง
"เอ่อคุณครับ..."
ยูคยอมสะกิดตัวร่างบางเบาๆ
"งื้อออออ ง่วง"
ร่างบางตอบเสียงอู้อี้แบบไม่ลืมตา
ยูคยอมหันมองนาฬิกาที่แขวนไว้ภายในห้องก็พบว่าอีกครึ่งชั่วโมงจะถึงเวลาเข้างานแล้ว
เขาไม่อยากไปสายและต้องการไปเช็คบิลแจ็คสันเพื่อนสนิทตัวแสบของเขาที่ทำงานด้วย
ยูคยอมไม่ใช่คนไม่มีความรับผิดชอบ
เขาทิ้งโน้ตที่เขียนเบอร์ติดต่อพร้อมกับเงินสดจำนวนหนึ่งไว้ให้
ก่อนจะรีบแต่งตัวแล้วออกมาจากห้อง ไม่มีรถของใครจอดอยู่
แสดงว่าเมื่อคืนต้องมีคนมาส่งไม่ก็ต้องนั่งแท็กซี่มาแน่ๆแต่ทำไมถึงจำไม่ได้เลยล่ะ
คิดไปก็ปวดหัวยูคยอมจึงรีบโบกแท็กซี่เพื่อไปทำงาน
ร่างบางตื่นขึ้นมาพร้อมความว่างเปล่าคนข้างกายที่มีความสุขด้วยกันเมื่อคืนตอนนี้ไม่มีแม้ร่องรอยของความอบอุ่นบนที่นอน
เขาเหลือบมองไปที่หัวเตียงก็พบว่ามีโน้ตวางอยู่
เขารีบหยิบมันขึ้นมาดูก่อนจะคลี่ยิ้มออกมา 'เบอร์ติดต่อของผม
คิมยูคยอม นะครับ ตื่นแล้วช่วยโทรหาผมด้วย xxx-xxxx-xxx'
"คิก นึกว่าจะทิ้งกันซะแล้ว
ลองโทรดีกว่า" มือเรียวหยิบมือถือคู่ใจขึ้นมาบรรจงกดหมายเลขที่
ยูคยอมทิ้งไว้ให้อย่างช้าๆ
ตู๊ด... ตู๊ด... ตู๊ด...
'ครับ'
"เอ่อ...คือ"
'ครับ? นั่นใครพูดครับ'
"คือผม คือ..."
'...'
"คนที่คุณ..."
'อ่อ'
"เอ๊ะ..คุณรู้เลยหรอ"
'ฮ่าๆ ปกติผมไม่ให้เบอร์ใครง่ายๆนะครับ'
"คือผมโทรมารบกวนคุณรึป่าวครับ"
'ไม่ๆ
ว่างครับพักเที่ยงพอดีคุณออกมารึยังให้ผมไปหามั้ย'
"ออกมาแล้วครับไม่เป็นไร
เอ่อ...แค่นี้นะครับ!"
ร่างบางรีบกดวางสายมือเรียวยกขึ้นมากุมใบหน้าตัวเองเอาไว้
มือข้างหนึ่งเลื่อนไปทาบกับหน้าอกข้างซ้าย
"ทำไมใจเต้นแรงขนาดนี้ล่ะมาร์คต้วนต้องใจเย็นๆนะ
เขาคงไม่จริงจังกับเราหรอก"
มาร์คลุกขึ้นยืนเต็มความสูงก่อนจะทำธุระส่วนตัวให้เรียบร้อยและออกจากห้องไป
ทางด้านยูคยอมที่เพิ่งถูกวางสายไปอย่างงงๆก็เกิดคำถามขึ้นมามากมายว่า
เขาชื่ออะไร ทำไมถึงไปนอนด้วยกันได้ แล้วเมื่อคืนเรื่องราวมันเป็นยังไง
นี่เขาเมาขนาดเลยรึไง ว่าแล้วก็เดินไปหาเพื่อนตัวดีของเขาทันที
"เชี้ยแจ็ค!
เมื่อคืนมอมเหล้ากูหรอ"
"ฮ่าๆๆๆ
แต่มึงก็ได้อย่างอื่นแทนละไง"
"มึงๆเอาตรงๆมั้ย ใครวะ ตื่นมากูงงมาก
จำไรไม่ได้เลย"
"เอ้าไอ่นี่
กูเห็นมึงคอตกแดกเหล้าเอาๆ แฟนกูเลยอาสาแนะนำคนที่ทำงานในร้านให้รู้จัก
แล้วมึงก็ไปคุยกันอิท่าไหนไม่รู้ กูหันไปอีกทีแม่งดูดปากกันซะละ
จากนั้นพวกมึงก็ไปต่อกันเองกูไม่รู้อะไรด้วยละ"
"เห้ย ทำไมกูจำไม่ได้วะ
แล้วงี้กูจะทำไง"
"ฟันเสร็จก็จบไปสิวะ
จริงจังทำไม"
"แต่มึง"
"ทำไม เสียดาย?"
"เออ"
"โถ่ไอ่หมีเอ้ย ก็น่าเสียดายอยู่หรอก
หน้าตาสวยขนาดนั้น นี่ขนาดพวกผู้หญิงในร้านยังพูดเลยนะเว้ยว่าสวยกว่าผู้หญิงอีก
แล้วลีลาเป็นไงวะ" ยูคยอมตบกะโหลกเพื่อนให้หนึ่งทีเต็มๆ
"เชี้ยตบกูไมเนี้ย"
"ไอ่ห่า กูจำเหี้ยไรไม่ได้เลย
ดูมึงถาม"
"เอ่อๆโทษๆลืมว่ะ
แล้วมึงเอาไงต่อวะ"
"ไม่รู้ว่ะ อยากคุยอ่ะ
กูทิ้งเบอร์ไว้ให้ก่อนออกมาเมื่อกี้โทรมาด้วยนะเว้ย แต่พูดน้อยชะมัด"
"กูว่ามึงก็ติดใจอยู่แหละ
ถึงจะจำไม่ได้ก็เหอะ"
ติ๊ดๆ ติ๊ดๆ
"เห้ย โทรมาว่ะกูคุยแปป"
"เออๆ"
"ครับ" ยูคยอมกดรับสาย
'เย็นนี้ว่างมั้ยครับ'
"ว่างครับว่าง"
'ออกมาเจอกันหน่อยได้รึป่าว'
"ได้สิ ให้ผมไปรับมั้ย"
'เอ่อ..ไม่เป็นไร
เดี๋ยวส่งข้อความบอกที่อยู่ร้านนะ'
"ครับ"
'...'
"เป็นอะไรทำไมเงียบล่ะ"
'คือ...'
"โกรธหรอที่ออกมาก่อน"
'ป่าวๆแค่นี้นะ'
"เดี๋ยวสิ ขอรู้ชื่อหน่อย"
'มาร์คครับ มาร์คต้วน'
"มาร์ค ไม่ใช่คนเกาหลีหรอ"
'อื้อ แค่นี้นะ' ตู๊ดๆ
ตู๊ดๆ
"วางแล้วว่ะ
รึจะงอนวะกูออกมาก่อนอ่ะ"
"แหม ชอบล่ะสิมึง หน้าตาดีขนาดนั้น
มึงก็ลองคุยๆดูเผื่อมาดามใจมึงไง"
"อืม
กูกลับไปทำงานต่อละเย็นนี้มีนัด"
"เออๆ ไว้เจอกัน"
"โอเคมึง"
จากนั้นทั้งสองก็แยกย้ายกันไปทำงาน
เวลาล่วงเลยมาจนถึงเวลาสี่โมงเย็น
เวลาเลิกงานของยูคยอม งานของเขาเกี่ยวกับเกมออนไลน์ หรือเรียกง่ายๆคือ
เขาเป็นโปรแกรมเมอร์ ทำงานเป็นเวลาบางวันก็หอบงานกลับมาทำที่บ้าน เสาร์อาทิตย์หยุด
เขาไม่ใช่คนบ้างานแถมมีเวลาให้คนรักเสมอ ทำไมยังโดนทิ้งก็ไม่รู้ อาจเพราะเขายังไม่ดีพอล่ะมั้ง
เขาได้รับข้อความจากมาร์คเมื่อหนึ่งชั่วโมงก่อน
มาร์คที่มาถึงก่อนเวลานัดสิบนาทีก็กระวนกระวายใจไม่รู้จะทำหน้ายังไงตอนเจอกับยูคยอม
เรื่องเมื่อคืนเขายังคงจำได้แม่น
ทุกสัมผัสของยูคยอมเขาไม่มีทางลืมได้แน่ๆแต่ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายจะเป็นยังไง
ยูคยอมมาถึงที่ร้านก็พบว่ามาร์คนั่งรออยู่ก่อนแล้ว
หน้าตาของมาร์คไร้ที่ติจริงๆ ผิวก็เนียนละเอียดยิ่งกว่าผู้หญิง
กิริยาท่าทางก็ดูสุภาพเรียบร้อย
"ขอโทษนะรอนานมั้ย"
ยูคยอมเดินมานั่งตรงข้ามกับมาร์ค
"ไม่"
มาร์คตอบโดยไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมาสบตายูคยอม
"ทำไมไม่มองหน้ากันล่ะ"
"คือว่า... อายน่ะ
เรื่องเมื่อคืน"
"ฮ่าๆ
อย่าอายเลยผมจำไม่ได้ด้วยซ้ำ"
"เอ๊ะ!"
มาร์คตกใจกับคำพูดนั้น ยูคยอมจึงคิดได้ว่าไม่ควรพูดแบบนั้นออกไป
"เอ่อคือ ผม..."
"จำไม่ได้งั้นสินะ..."
ดวงตาคู่สวยวูบไหวเล็กน้อย กะแล้วไม่มีผิด
ไม่มีใครเคยจริงจังกับมาร์คแม้แต่คนเดียว
"คือผมเมามาก เมามากจริงๆ
แต่ว่า...ผมก็อยากจะจำเรื่องระหว่างเราเมื่อคืนได้นะ คุณช่วยผมได้รึป่าว"
"ไม่เป็นไรหรอก จำไม่ได้ก็ไม่เป็นไร
ผมขอตัวก่อนนะ" มาร์คที่ทำท่าจะลุกออกจากโต๊ะไปก็โดนอีกคนท้วงไว้ก่อน
"เดี๋ยวสิ จะรีบไปไหนคุยกันก่อน"
"ผมต้องไปทำงานน่ะ"
"มาร์คทำงานอะไร ผมไปส่งเอง"
"แต่ว่า..."
"นะ"
"อื้ม ก็ได้"
ยูคยอมอาสามาส่งมาร์คที่ทำงาน
มาร์คทำงานที่ร้านเมื่อคืนที่เขามาดื่มแต่ก็ทำได้แค่ส่งหน้าร้านเพราะยังไม่ถึงเวลาเปิดยูคยอมจึงเข้าไปไม่ได้
เขานั่งรอเวลาร้านเปิดในรถแล้วก็ต่อสายหาเพื่อสนิท
'ไงครับมึง'
"มึงกูเผลอพูดว่ากูจำเรื่องเมื่อคืนไม่ได้ว่ะ
แล้วหน้าเค้านี่ซีดเลยทำไงดีวะ"
'แล้วตอนนี้มึงอยู่ไหน'
"กูอยู่หน้าร้านเมื่อคืนแหละ
เค้าทำงานที่นี่"
'มึงไปส่งเค้าอ่อ'
"อืม
กูกลัวว่าถ้าปล่อยมาเองกูอาจไม่มีทางติดต่อได้อีก
เค้าดูเหมือนเกร็งๆกูไงไม่รู้ว่ะ"
'มึงอย่าบอกนะว่าจะรอจนร้านเปิดละเข้าไปดูเค้าทำงานอ่ะ'
"เออ
มาหากูหน่อยดิเผื่อมีไรปรึกษา"
'เดี๋ยวนะมึง อย่าบอกนะว่าจริงจัง
ไอ้เหี้ยเพิ่งอกหักไปเมื่อวานนะเว้ย'
"แล้วมึงจะให้กูทำไง
เค้ามีอะไรกับกูแล้วนะเว้ย"
'โถ่มึง
เด็กร้านเหล้าก็เงี้ยแหละอย่าไปจริงจังเชื่อเหอะ'
"มึงเอาตรงๆมั้ย
พอมาเจอหน้ากันวันนี้แล้วกูก็ไม่อยากปล่อยเลยว่ะ"
'เฮ้อมึงนะมึง เออๆเดี๋ยวกูไปละกัน ห่าเอ้ย
รอไปนะมึงอีกหลายชั่วโมง'
"เออๆเจอกัน"
ยูคยอมยังคงรอเวลาร้านเปิดอยู่ภายในรถ
ในหัวก็พยายามคิดเรื่องเมื่อคืนให้ออกซักนิดก็ยังดี
เขาอยากจำเรื่องทุกอย่างได้จริงๆ แบบนี้มันดูไม่แฟร์ต่ออีกฝ่าย
ติ๊ดๆ
เสียงข้อความเข้า
ยูคยอมเปิดอ่านก็รู้สึกบางอย่างบอกไม่ถูก
-รอหรอ รอทำไมกลับไปสิ-
"รอไม่ได้ไงวะ"
ยูคยอมพูดกับตัวเองก่อนจะกดข้อความส่งกลับไป
-อยากรอ อยากเจอหน้า ทำไมต้องไล่ด้วยล่ะ
หรือกลัวเจอกับใครของมาร์คหรอ- รอไม่นานก็มีข้อความตอบกลับมา
-ไม่มีใคร แค่ไม่เข้าใจว่ายูคยอมจะรอทำไม
รู้สึกผิดหรอ- ร่างสูงอ่านข้อความเสร็จไม่รอช้ารีบพิมพ์ส่งกลับ
-ว่างมั้ย
โทรหาได้รึป่าวพิมพ์คุยแบบนี้มันช้า-
-พักอยู่เดี๋ยสเดินออกไปหานะ-
ไม่นานนักมาร์คก็เดินออกมาหายูคยอมที่นั่งรออยู่ในรถ
ร่างบางเปิดประตูขึ้นมานั่งข้างคนขับ บรรยากาศในรถเงียบเชียบจนน่าอึดอัด
"จะคุยไม่ใช่หรอ"
"มาร์ค... ผมจริงจังนะ"
"หืม?"
"ถึงจะจำเรื่องเมื่อคืนไม่ได้ก็เถอะ
แต่สลัดมาร์คออกจากสมองไม่ได้เลย"
"แต่ยูคยอมเพิ่งเลิกกับแฟนนะ"
"ทำไมรู้"
"ก็เมื่อคืนบอกเอง"
"งั้นหรอ"
"อือ.."
"ขอถามตรงๆ
เมื่อคืนเรามีอะไรกันใช่มั้ย"
"..."
"ผมมั่นใจว่าใช่"
"แล้วจะถามทำไมล่ะ"
ร่างสูงโน้มตัวเข้าหาร่างบางอย่างกะทันหันโดยไม่ให้อีกฝ่ายได้ตั้งตัว
ใบหน้าของทั้งสองห่างกันไม่มาก สายตาของร่างสูงต้องเข้าไปที่ดวงตาคู่สวยนั้น
"รื้อฟื้นหน่อยมั้ย"
"ห้ะ...เดี๋ยวสิ"
"ไม่เดี๋ยวแล้ว"
ริมฝีปากหนาประกบเข้ากับริมฝีปากอิ่ม
จูบอันแสนอ่อนโยนทำให้ร่างบางเผลอเปิดโอกาสให้อีกฝ่ายได้แทรกเรียวลิ้นเข้ามาควานหาความหวานภายในนั้น
เมื่อร่างบางเริ่มหายใจไม่ออกร่างสูงจึงถอดจูบออกมาอย่างเสียดาย
"ติดไว้ก่อนนะ
คืนนี้จะอยู่รอจนเลิกงาน"
"อื้อ" มาร์คพยักหน้ารับก่อนจะเปิดประตูลงรถแล้ววิ่งเข้าหลังร้านไป
"ไอ่แจ็ค มึงไม่ต้องมาแล้วนะ"
'เอ้าอะไรของแม่งวะ มึงไม่รอแล้วไง๊?"
"ป่าว กูรอนั่นแหละ
แต่กูไม่ต้องปรึกษามึงแล้ว"
'ทำไมวะ'
"กูจำได้แล้ว แค่นี้นะ"
'เออๆ'
เป็นเวลาหลายชั่วโมงที่ยูคยอมนั่งรอร้านเปิดและมันก็ช่วยให้เขาได้ทบทวนเรื่องต่างๆที่ผ่านมาด้วย
รสจูบของเขากับมาร์คยังคงติดอยู่ที่ปลายลิ้นและมันก็เป็นส่วนช่วยให้เขาได้จำเรื่องทุกอย่างได้
เขาเมาและร้องไห้หนักแถมยังฟูมฟายอีกแบมแบมแฟนของแจ็คสันจึงอาสาพามาร์คมาแนะนำให้รู้จัก
เพราะพี่ชายของแบมแบมเป็นเจ้าของร้านนี้ และรู้จักกับมาร์คเป็นอย่างดี
บ่อยครั้งที่แจ็คสันและมาร์คมาที่ร้านเขาก็ได้แต่คอยแอบมองอยู่ห่างๆเป็นเวลาหลายปีจนแบมแบมสังเกตเห็น
และเมื่อคืนก็ดูจะเป็นโอกาสที่ดีที่จะให้ทั้งสองคนรู้จักกัน
มาร์คแค่เข้าไปนั่งข้างๆคอยชงเหล้าให้บ้าง
ชวนคุยนิดๆหน่อยๆบ้าง
แต่เพราะความหน้าตาดีของเขาทำให้ยูคยอมอดไม่ได้ที่จะขโมยหอมแก้ม
ปกติเขาไม่ใช่คนชอบฉวยโอกาสแต่คงเพราะฤทธิ์แอลกอฮอลล์จึงทำแบบนั้นไป
มาร์คทำได้แค่ยิ้มเขินเพราะไม่คิดมาก่อนว่าคนที่แอบชอบมาหลายปีจะทำแบบนี้กีบเขา
เวลาผ่านไปไม่นานจากหอมแก้มก็เปลี่ยนเป็นจูบ จากนั้นเรื่องราวก็ไปจบลงบนเตียง
ตอนนี้ยูคยอมจำทุกอย่างได้หมดแล้ว
แต่มีเพียงอย่างเดียวที่เขาไม่รู้ก็คือมาร์คชอบเขามานาน
ถึงเวลาร้านเปิดยูคยอมพาตัวเองเข้ามาภายในเสียงดนตรีเล่นสดดังไม่มากนัก
เขาเดินไปนั่งที่โต๊ะตัวเดียวกับเมื่อคืน
พยายามมองหามาร์คไปทั่วร้านแต่ก็ไม่พบจึงกวักมืแเรียกพนักงานคนนึงมาหา
"น้องๆ คนชื่อมาร์คอยู่ไหนหรอ"
"อ่อมาร์คอยู่หลังร้านครับ
ไม่ใช่เด็กเสิร์ฟครับให้ผมเรียกมั้ยครับ"
"ไม่เป็นไรๆ ขอเบียร์ขวดนึงนะ"
"ครับ" ยูคยอมหยิบมือถือขึ้นมากดส่งข้อความไปหามาร์ค
-เลิกงานแล้วกลับพร้อมกันนะ-
-อื้ม-
"อื้มหรอ ตอบสั้นจังแฮะ"
ยูคยอมจิบเบียร์ไปเรื่อยๆจนมารู้ตัวอีกทีว่ากระดกไปแล้วเกือบสิบขวด
ตอนนี้เขาเริ่มมึนแล้วและร้านก็ใกล้จะปิดแล้วด้วยเขาตัดสินใจโทรหามาร์ค
"เลิกงานยางงงงง"
"เพิ่งเลิกๆ มาร์คไม่ต้องรอร้านปิดน่ะ
เมาหรอ"
"หืมมมมม ครายมาววววว แค่มึนๆ"
"เดี๋ยวเดินไปหานะ"
"อืมคร้าบบบบบ"
มาร์คเดินมาหายูคยอมที่โต๊ะก่อนจะพยุงร่างคนตัวหนาขึ้น
ยูคยอมหยิบเงินสดออกมาวางไว้ที่โต๊ะก่อนจะเดินออกจากร้านไป
ร่างสูงนั่งประจำที่คนขับข้างๆก็มีร่างบางนั่งทำหน้ากังวลอยู่
"บอกแล้วไงว่าไม่เมาแค่มึนเฉยๆเองนะ"
"แต่มันอันตรายนะไม่รู้รึไง"
"ไม่เป็นไรหรอกน่าเชื่อสิ"
ร่างสูงเคาะหัวร่างบางเบาๆหนึ่งทีก่อนจะสตาร์ทรถแล้วขับออกไป
ทั้งสองไม่มีใครเอ่ยปากพูดอะไรจนกระทั่ง
"ไม่แวะโรงแรมหรอ"
มาร์คถามขึ้นมาตอนที่รถขับผ่านโรงแรมเมื่อคืนที่พวกเขาแลกสัมผัสกัน
"ไม่อ่ะ
ไปค้างที่ห้องสิพรุ่งวันเสาร์ด้วย"
"เอ๋?"
"อะไรหื้ม"
"ทำไมถึงยอมให้ไปค้างที่ห้องล่ะ"
"อ่าวไม่อยากไปรอ"
"ก็ป่าวแค่ไม่เข้าใจ"
"เดี๋ยวก็เข้าใจเองแหละ"
ยูคยอมพามาร์คมาที่คอนโดของเขาเอง
ในห้องที่ไร้การตกแต่งใดๆเหมือนมันเป็นแค่ที่เอาไว้สำหรับนอนจริงๆ
"อาบน้ำก่อนมั้ย"
"ไม่เป็นไรอาบก่อนเถอะ"
"ไม่ดีกว่าไว้ค่อยอาบด้วยกันเนอะ"
ร่างสูงกดร่างบางลงบนโซฟาห้องรับแขกก่อนจะซุกไซร้ซอกคอขาวเนียนพร้อมกับสร้างรอยทิ้งไว้
ร่างบางหลับตาแน่นมือเรียวลูบไล้ไปตามแขนแกร่ง
มือหนาเลิกเสื้ออีกฝ่ายขึ้นเผยให้เห็นหน้าท้องขาวเนียนก่อนจะสอดเข้าไปใต้เสื้อด้านบนเพื่อหยอกล้อกับเม็ดบัวสีชมพู
"อื้อ..."
ร่างบางร้องครางออกมาเบาๆเพราะความเสี่ยวซ่านนั้นที่ร่างสูงมอบให้
"ร้องออกมาดังๆเหมือนเมื่อคืนสิ"
"ไหนบอก ....อื้อออ จำไม่ได้ไง
อ๊ะ" มือหนาเลื่อนไปที่ส่วนกลางของร่างบางลูบไล้อยู่ครู่หนึ่งก่อนจะปลดเสื้อผ้าทุกชิ้นของคนใต้ร่างออก
เนื้อตัวขาวเนียนน่าสัมผัส สายตาหวานเยิ้มที่เหมือนเชื้อเชิญให้เขาทำแบบเมื่อคืน
ริมฝีปากอิ่มสวยที่ตอนนี้เผยออกเล็กน้อย ร่างสูงอุ้มร่างบางไปที่เตียง
วางลงอย่างเบามือก่อนจะรีบปลดเสื้อผ้าของตัวเองออก
มาร์คดึงยูคยอมให้มาคร่อมตัวเองสองขาเกี่ยวตวัดกับเอวสอบไว้
มือข้างนึงเลื่อนลงไปด้านล่างเพื่อรูดแก่นกายตัวเองขึ้นลง
การกระทำตรงหน้ากระตุ้นยูคยอมได้เป็นอย่างดี
เขาดึงมือของร่างบางออกแล้วใช้มือตัวเองแทน ไม่นานนักน้ำสีขาวขุ่นก็พุ่งทะลักออกมา
เขาใช้น้ำรักของร่างบางมาชะโลมแก่นกายใหญ่ของตัวเองก่อนจะสอดเข้าไปที่ช่องทางรัดของร่างบางโดยไม่มีการเปิดทางก่อน
"โอ๊ย! เจ็บ"
"ทนนิดนึงนะ"
"อ๊า...ยูคยอม! อ๊าาาา อ๊ะ"
เขากดแท่งร้อนลงจนสุดก่อนจะเริ่มขยับเอวอย่างช้าๆแบบไม่รีบร้อน
มือทั้งสองข้างก็หยอกเย้ากับเม็ดบัวสีชมพู
ร่างบางใช้ปากดูดนิ้วเรียวยาวของตัวเองเพื่อระบายอารมณ์
ยูคยอมมองมาร์คที่ทำแบบนั้นก็เลื่อนมือของเขาไปไว้ในปากของอีกคนแทน
จังหวะจากช้าๆก็ถูกเพิ่มความเร็วมากยิ่งขึ้น
เสียงเนื้อกระทบกันดังแข่งกับเสียงครางจากคนทั้งสอง
"อ๊ะๆ อ๊าาา อ๊าา"
"อื้มมมม"
ร่างสูงเร่งจังหวะให้เร็วขึ้นเมื่อเห็นว่าทั้งเขาและมาร์คพร้อมแล้วที่จะไปถึงจุดแห่งความสุขแล้ว
เขาเลื่อนมือทั้งสองข้างลงมารูดรั้งแก่นกายของร่างบางไปพร้อมกับขยับสะโพกถี่ขึ้นทั้งเร็วและแรง
ไม่นานน้ำสีขาวขุ่นของทั้งคู่ก็ถูกปลดปล่อยออกมา ร่างบางหอบหายใจถี่
เม็ดเหงื่อผุดขึ้นเต็มใบหน้าของทั้งสอง ร่างสูงถอดแก่นกายออกก่อนจะลุกออกจากเตียง
"ไปไหน"
ร่างบางรีบถามด้วยเสียงแหบพร่า เขากลัวว่าจะทำอะไรให้อีกฝ่ายไม่พอใจ
"นอนพักเถอะ
ไปเอาน้ำน่ะไม่ไปไหนหรอก"
"อื้อ"
ร่างสูงกลับมาพร้อมขวดน้ำขวดเล็กสองขวด
เขาส่งให้ร่างบางดื่มก่อนแล้วตัวเองค่อยดื่มตาม
จากนั้นก็ลงมานอนข้างร่างบางดึงอีกคนเข้ามาอยู่ในอ้อมกอด
"ทำไมกลัวหรอ"
"..."
"มาร์ค.."
"หืม?"
"จะบอกว่าถึงจะเร็วไปซักหน่อยแต่ช่วยคบกันได้มั้ย"
มาร์คเด้งตัวขึ้นมาจากอ้อมกอด ดวงตาเบิกกว้าง เขาแทบไม่เชื่อหูตัวเอง
"มันอาจดูแปลกนะเพราะผมเพิ่งเลิกกับแฟนมา
แต่เรามาถึงขั้นนี้แล้วผมก็เลย.."
"ถ้ายูคยอมไม่พร้อมก็ไม่เป็นไร
มาร์คโอเคนะ มาร์ครอได้"
"ทำไมพูดงั้นอ่ะ"
"ก็...ยูคยอมยังลืมเขาไม่ได้หรอกใช่มั้ย"
"อือ ก็ลืมไม่ได้แหละ แต่เขาก็ส่วนเขา
มาร์คก็ส่วนมาร์คสิ ผมทำกับคุณขนาดนี้ไม่ให้รับผิดชอบได้ไง"
"แต่มาร์คยอมเองนะ
ไม่เป็นไรหรอกมาร์คอยากให้ยูคยอมรักมาร์คก่อนแล้วค่อยคบกัน มาร์ครอได้"
"แล้วมาร์คล่ะ รักผมหรอ"
"อื้อ นานแล้วล่ะ ฮี่ๆ"
ร่างบางยิ้มกว้างออกมาก่อนจะโน้มตัวลงไปก่อนร่างสูงแล้วนอนหลับไปในที่สุด
... ไม่ว่าเรื่องราวต่อจากนี้จะเป็นยังไงแต่ยูคยอมก็เลือกที่จะเดินหน้าต่อไปกับคนในอ้อมกอดของเขาตอนนี้
มันอาจจะดีหรือไม่ดีไม่มีใครรู้
แต่เขาก็มีความรู้สึกที่อยากหยุดหัวใจไว้ที่คนชื่อมาร์คตลอดไป ...
-FIN-
Talk: NC
แก้บนสำหรับ GOT7 1st Win นะคะ 55555 แต่งไปงีบไป ฮืออออออ ช่วงนี้ร่างกายอ่อนเพลียต้องการการพักผ่อน
ตรงไหนมันแปลกๆก็มองข้ามไปเนาะ ฮลึกกกก ขอบคุณที่เข้ามาอ่านกันนะคะ
ติชมกันได้ที่แอคทวิต @meeso6686 ค่ะ บาย~~
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น